قدر مطلق (Absolute Magnitudes ) :
اکنون تصور می کنیم ، تمام ستارگان را در فاصله مساوی از زمین قرار داده ایم در این حالت دیگر فاصله ستارگان تاثیری در نورانیت آنها نخواهد داشت . ستاره شناسان فاصله ای استاندارد به اندازه 10 پارسک را برای قدر مطلق در نظر می گیرند . علت استفاده از این عدد این است که در محاسبات با لگاریتم در مبنای 10 سروکار داریم برای مثال اگر خورشید را به فاصله 10 پارسکی ببریم قدر آن 74/4+ و قدر ستاره قطبی در این فاصله 6/4- می شود . قدرمطلق پرنورترین ستاره آسمان یا شباهنگ 42/1+ است .
قدرتابش سنجی :
ستارگان مقدار قابل توجهی از انرژی خود را در قسمت طیف نامرئی الکترومغناطیس تابش می کنند ، برای مثال ستارگان گرمتر ممکن است به چشم ما تار به نظر بیایند چون قسمت اعظم تابش خود را در ناحیه فرابنفش دارند و همچنین جو زمین قسمت اعظم طول موجهای نامرئی را جذب می کند . پس قدرهای ستارگان را باید کمی دیگر تصحیح نماییم . به همین دلیل ستاره شناسان قدرکلی را برای ستارگان در نظر می گیرند .
خورشید بیشتر تابش خود را در طیف مرئی دارد بنابراین تصحیح تابش سنجی آن بسیار کم و برابر 06/0- می باشد پس قدر کلی خورشید 84/26- می باشد یا قدر کلی برای ستاره قطبی 3/2+ است . یا برای سیاره زهره 22/4- می باشد .
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1615
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!