برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
ناشناس
در : جمعه 05 مرداد 1386 [20:30 ]
ماه
سلام
من دانش آموز دبیرستانی هستم و مطالبی کوتاه و مختصر در مورد ماه گرد آوی کرده ام.امیدوارم مورد توجه قرار گیرد.
ماه نزدیک ترین همسایه زمین
در این نکته تردیدی وجود ندارد که در زمین، ماه در شب فرمانروای آسمان است. به جز ماه تمام اجرام سماوی در آسمان شب به صورت نقطه های نورانی دیده می شوند ولی ماه به اندازه کافی بزرگ دیده می شود و نزدیک بودن آن به زمین سبب می شود که در شب بتابد . کره ماه به قدری به زمین نزدیک است که نیروی جاذبه آن سطح آب دریاها را بالا می کشد و باعث به وجود آمدن کشندها می شود.
بر سطح ماه لکه های روشن و تاریک دیده می شود .این لکه های روشن و تاریک برای هزاران سال با چشم انسان بازی کرده اند. در گذشته مردم فکر می کردند که لکه های تاریک و روشن ممکن است آثارحیات در ماه باشد. اگرچه می دانیم چنین چیزی وجود ندارد .
مشخصات ماه:
فاصله متوسط ماه از زمین 384400کیلومتر می باشد.
مسیر ماه به دور زمین یک مسیر دایره نیست بلکه یک مسیر بیضی است و زمین در یکی از کانونهای بیضی قرار دارد.
نزدیکترین فاصله ماه تا زمین 356500 کیلومتر و دورترین فاصله ماه از زمین 406700 کیلومتر است به همین دلیل اگر ماه در شب بدر، در نزدیکترین فاصله باشد قطر آن کمی بیشتر ازنیم درجه است و اگر در شب بدردر دورترین فاصله باشد قطر آن کمی کمتر از نیم درجه می باشد.
قطر ماه تقریباً 3500 کیلومتر است، این مقدار کمی بیشتر از یک چهارم قطر زمین است . از نظر حجم تقریباً 50 کره ماه را می توان در زمین جای داد.
نیروی جاذبه در سطح ماه ، یک ششم جاذبه در زمین می باشد به عبارتی دیگر انسان در روی کره ماه فقط 6/1 وزن واقعی در روی زمین را دارا می باشد، زمین در هر 24 ساعت یک دور به دور محورش می چرخد در حالی که ماه در هر 3/27 روز یک دور به حول محورش می چرخد و چون ماه در همین 3/27 روز یک دور هم به دور زمین می چرخد (ماه نجومی) لذا ماهمیشه فقط یک طرف ماه را مشاهده می نمائیم و دیدن طرف دیگر ماه از روی زمین غیر ممکن است.
صفحه چرخشی ماه به دور زمین با صفحه چرخشی زمین به دور خورشید یکی نیست.
صفحه چرخشی ماه به دور زمین نسبت به صفحه چرخشی زمین به دور خورشید 2/5 درجه زاویه می سازد بنابراین هربار که ماه از بین زمین و خورشید عبور می کند پدیده خورشید گرفتگی اتفاق نمی افتد و هربار هم که زمین بین ماه و خورشید قرار می گیرد پدیده ماه گرفتگی اتفاق نمی افتد . ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی زمانی اتفاق می افتد که راستای ماه و زمین و خورشید در یک خط واقع گردد.
منشاء ماه:
اگرچه امروز نسبت به هر زمان دیگر اطلاعات ما در مورد ماه بیشتر است ولی دانشمندان هنوز نمی توانند با اطمینان به این پرسش پاسخ گویند که چرا زمین چنین ماه بزرگی دارد.
یکی از نظریه ها دراین مورد چنین است: زمانی که زمین مذاب در حال شکل گیری بود به قدری سریع می چرخید که تکه بزرگی از آن جدا و به ماه تبدیل شد اشکال این نظریه این نکته است که زمین هرگز آنچنان سرعتی نداشته است . نظریه دیگر چنین است که ماه در یک منطقه دور افتاده در داخل منظومه شمسی شکل گرفته و زمانیکه به نزدیکترین فاصله زمین رسیده است توسط زمین کشیده شده و به اسارت آن درآمده است و احتمال هر دو حادثه ذکر شده ضعیف است. شاید زمانی که زمین تشکیل می شده است ماه نیز در کنار آن در حال شکل گیری بوده است در این حالت ماه و زمین باید دارای مواد یکسانی باشند ولی سنگ های ماه چنین چیزی را نشان نمی دهد. خلاصه شکل گیری ماه به صورت یک معمای پیچیده باقی مانده است.
(اگر ممکن است در مورد شکل گیری ماه بیشتر توضیح دهید).
اثرات ماه بر زمین:
نیروی گرانشی ماه بر روی زمین بسیار جزئی است اما همین مقدار جزئی قادر است آب اقیانوس ها را به سمت خود کشیده و باعث جذر و مد گردد. اثری که جذر و مد بر روی زمین می گذارد بسیار مهم است در زمین پیوسته دو مد و دو جذر اتفاق می افتد. مقدار دو مد و دو جذر با هم برابر است. از طرفی زمین در فضا حول محورش در حال چرخش می باشد. اثر دو مد در روی زمین مثل دو کفشک ترمز است بر روی پوسته زمین. به عبارت دیگر زمین در زیر فشار دو مد باید بچرخد و این فشار باعث کندی حرکت زمین می شود مثلاً زمین در گذشته های دور شبانه روزش 22 ساعت بود و در آینده دور شبانه روزش 26 ساعت خواهد شد.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
سلام دوست خوبم
در مورد شکل گیری ماه ، همانطور که خواسته بودی بیشتر توضیح میدهم.
از آنجایی که ماه یک جرم سماوی ساده تر از زمین است، ایده بهتری از تاریخ آن داریم - اما از شکل گیری آن خیر! کوشش در مورد توضیح شکل گیری ماه معمولاً در قالب یکی از سه مدل زیر انجام می شود: تسخیر، شکافت و نموّ دوتایی. در مدل تسخیر ، ماه توسط نمو در فاصله ای از زمین شکل می گیرد و سپس به طور گرانشی توسط زمین تسخیر می شود. در مدل شکافت ساده ، یک زمین مانند موم ولی چرخان سریع، قسمت بزرگی از گوشته خود را به بیرون پرتاب می کند( درست پس از شکل گیری هسته آن); این تکه سرد شده و به ماه تبدیل می شود. مدل نموّ دوتایی شکل گیری زمین و ماه را به عنوان واقعه ای کما بیش همزمان از قسمت مشابه سحابی خورشیدی به نمایش در می آورد. هر مدل نقاط ضعف و قوت متفاوتی دارد و دانشمندان سیاره شناس اکنون احساس می کنند که هر مدل به جای ارائه یک جمله ی یا این – یا آن در مورد تسلسل شکل گیری، بر روی جنبه ای از بسیاری از فرآیندها که حقیقتاً شکل می گرفتند، تأکید می کند.
مدل تسخیر به مقدار زیادی از نظر افتاده است. این مدل بر روی تفاوت های ترکیبات شیمیایی زمین و ماه دقت می کند( کمبود آب و آهن در ماه و فراوانی بیشتر اورانیوم و عناصر نادر خاکی در آن). اما، هر دو جسم سماوی دارای فراوانی های ایزوتوپی یکسانی از اکسیژن هستند ( همان طوری که برخی انواع شهاب سنگ ها می باشند) به طوری که آنها احتمالاً در نزدیکی سحابی خورشیدی شکل گرفتند. همچنین، دینامیک تسخیر مستلزم شرایط بسیار ویژه ای است بطوری که ترتیب دادن آنها مشکل می باشد – به ویژه ، یک جرم سماوی سوم سنگینی در حین تسخیر در آن محدوده لازم است تا بقای اندازه حرکت را تضمین کند.
در مقابل ، مدل شکاف بر روی شباهت های بین زمین و ماه تکیه می کند( به ویژه، ترکیب شیمیایی گوشته زمین). اما، برای مواد فرّار و عناصری اصلی ، تفاوت های اساسی وجود دارد. به خصوص ، نسبت Mg به Si برای ماه در خارج از گستره مقادیر ممکن برای گوشته زمین قرار دارد؛عناصر مقاوم ( مانند آلومینیم و کلسیم) در ماه با سازه 2 غنی شده اند؛ عناصر فرّار تهی شده اند؛ و نسبت Ni به Fe کمتر از آن است که از گوشته زمین نتیجه شده است.
مدلهای نموّ دوتایی بسیاری از این مسائل را توجیه می کنند. زمین و ماه به توسط نموّ در ناحیه یکسانی از سحابی خورشیدی از مواد اطراف رشد می کنند. برخی مواد به توسط برخوردهای غیر عادی از جرم سماوی نموّ یافته و به بیرون پرتاب شده اند ، و نخاله ها را در ناحیه افزایش می دهند. زمین آهن بیشتری را جمع می کند و به درون هسته سقوط داده و در ابتدای تسلسل شکل می گیرد. برخوردهای بزرگ سپس مواد گوشته مانند را پرتاب می کنند. به محض شکل گیری ماه ، تلاش رادیواکتیویته آن را به اندازه کافی گرم می کند تا عاری از مواد فرّار گردد. نتیجه نهایی این است که زمین و ماه با برخی تفاوت های قابل توجه در بسیاری از همگونی های شیمیایی شریکند.
اخیراً یک مدل مختلط برای منشأ زمین و ماه توسعه داده شده است، که در آن برخورد بک جرم سماوی به اندازه ی مریخ با زمین جوان فرض می شود ، انرژی این برخورد عظیم بخش بزرگی از جرم زمین به جرم سماوی برخورد کننده را به درون گرده ای از مواد در اطراف زمین تزریق می نماید که ماه از آن نموّ یافته است. به منظور توجیه اندازه حرکت زاویه ای برای سیستم زمین – ماه ، جرم سماوی وارد شونده مجبور است با سرعتی حدود Km/s 10 به طور مماس با زمین برخورد نماید. این مدل،مدل برخورد عظیم نامیده شده و می تواند مانند یک دگرگونی در تصویر نموّ دوگانه در نظر گرفته شود. این ایده تا کنون با هیچ اشکال جدی مواجه نگردیده و هنوز نیازمند آن است که بسیاری از جزئیات آن حل شود. این مدل بسیار امیدوار کننده به نظر می رسد.
برگرفته از کتاب جغرافیای ریاضی
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامه‌ريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
ارسال ها: 1615
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!