منو
 کاربر Online
958 کاربر online
 : زیست شناسی
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline معصومه قاسمی 3 ستاره ها ارسال ها: 372   در :  چهارشنبه 24 آبان 1385 [04:08 ]
  توانایی تکلم در پستانداران
 

مطالعات نشان می دهد در مغز میمون های زیروس که بومی کشور هند هستند، هنگام شنیدن اصوات و یا فریاد همنوعان ، مراکز مرتبط با تکلم یا سخنگویی فعال می شود.

این نتایج تکامل توانایی تکلم در پستانداران نخستین را تایید می کند ؛ محققانی که مغز میمون ها را هنگام پخش اصوات مختلف مورد بررسی قرار داده اند، دریافته اند این حیوانات نیز زمان شنیدن صدای همنوعان خود همانند انسانها از نواحی مشابهی از مغز بهره می گیرند. این گروه از محققان بر این باورند اجداد انسانها پیش از توسعه و ایجاد ارتباطات تکلمی به شکل امروزی ، از ساختارهای مغزی مورد نیاز برای این مهارت برخوردار بوده اند. دکتر جیمز بتی ، مدیر مرکز پژوهشی اختلالات ناشنوایی و دیگر ناهنجاری های ارتباطی که ریاست این گروه تحقیقاتی را نیز به عهده داشته ، معتقد است ؛ این یافته های جالب توجه و شگفت انگیز درباره توانایی تکلم و سخنگویی در پستانداران می تواند راهگشای شناخت ویژگی هایی برای توجیه تکامل واحدهای ساختاری مغز در طول تاریخ حیات پستانداران باشد که در تکلم و سخنگویی نقش دارد.

از آنجا که تاریخچه آثار فسیلی موجودات زنده نمی تواند پاسخگوی چنین سوالاتی باشد، بنابراین با توجه به شواهد موجود که دسترسی به آنها از طریق تصویربرداری از مغز پستانداران نخستین که در حال حاضر در حیات هستند، امکان پذیر خواهد بود، می توان به طور احتمالی به نظریات جدیدی در خصوص چگونگی تکامل مهارت سخنگویی و یا ساختارهای عصبی مورد نیاز برای کسب این مهارت دست یافت.

با آموزش و تعلیم میمون ها، پرتونگاری ، انتشار پوزیترون از ذرات کوچک مثبت در این گروه از موجودات صورت می گیرد. این روش برای نشان دادن سوخت و ساز بدن به کار می رود که می تواند سلولهای فعال را شناسایی و قسمتهای فعال مغز را مشخص کند.
در حین آزمایش ، صدای فریاد میمون هایی که برای گروه میمون های تحت آزمایش ناشناس بودند و همچنین صدای موسیقی و یا صداهای رایانه ای پخش می شود. با شنیدن صدای میمون ها، بخشی از مغز آنها همانند مغز انسان ها که در پردازش تکلم نقش دارند ، فعال می شود ؛ این در حالی است که صدای موسیقی و یا اصوات رایانه ای سبب فعالیت نواحی شنیداری اولیه در مغز آنها می شود. این نتایج ، احتمال وجود مکانیزم های عصبی کلیدی در اجداد و پیش گونه های میمون ها و انسان ها را که 25تا 30میلیون سال پیش می زیسته اند، تقویت می کند و بیانگر این است که بتدریج با تکامل گونه ها این فرایند به صورت امروزی متحول شده است.

با این که میمون ها قادر به تکلم نیستند، اما دارای مجموعه ای از گروههای طبقه بندی شده تلفظ اصوات هستند که به نظر می رسد معانی لغات را به توجه به الگوهای صوتی قراردادی به رمز درمی آورند. برای مثال ، بسیاری از گونه های میمون ها می توانند از طریق پیام های صوتی همنوعان خود را از خطر حمله یک عقاب یا پلنگ وحشی مطلع سازند یا این که برای برقراری ارتباطات اجتماعی از اصوات مختلفی استفاده کنند.

  امتیاز: 0.00