غاز ایاغی به زبان ترکی یعنی پای غاز . نوعی از آن در کوههای لرستان میروید و به «پای زاغان» معروف است. شایان ذکر است که به آن غازپا نیز گفته می شود و در کردستان به آن پاغازه می گویند. این گیاه خودرو بوده و تا کنون اهلی نشده است . از تیره اسفناجیان بوده ، دارای برگهای مثلثی سر نیزه ای با دو گوشه در پایین می باشد . ساقه خوشه هایش بی برگ و درشت و حاوی دانه های قهوه ای براق است . ارتفاع آن به 20 الی 30 سانتیمتر میرسد . اندام خوراکی آن برگ گیاه است .
برگ و ساقه های آن به سبب داشتن ویتامین ث زیاد برای تصفیه خون ، رقیق شدن خون و جلوگیری از فساد لثه استفاده می شود
بذر آن دارای هورمون های گیاهی بوده و ترشحات داخلی را تقسیم می کند.
کلیه و مثانه را زهکشی و پاک می کند.
ضماد بذر آن باز کنندۀ زخمها و پاک کنندۀ جای آنهاست.
برای درمان بیماری برص(لکه های سفید پوست) غازیاغی بسیار مؤثر خواهد بود.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!