قمر `تایتان` پس از زمین تنها کره دارای دریاچه در منظومه شمسی است.
سفینه بدون سرنشین `کاسینی` سازمان هوانوردی و فضایی آمریکا به تازگی تصاویر جدیدی از قمر عظیم `تایتان` سیاره `کیوان` به زمین ارسال کرده که نشان دهنده وجود احتمالی دریاچههایی وسیع از جنس هیدروکربنهای مایع در سطح این قمر هستند.
به گزارش سایت اینترنتی `نیوساینتیست`، تصاویر گرفته شده از قطب شمال `تایتان` توسط سفینه `کاسینی` که هم اکنون در مدار سیاره `کیوان` در حال گردش است، نشان دهنده وجود لکههای تیرهرنگ بزرگی در سطح این قمر هستند. محققان ماموریت `کاسینی` در سازمان `ناسا` عقیده دارند این لکههای تیره احتمالا دریاچههایی از جنس متان و یا اتان مایع بوده که در دمای منفی ۱۸۰درجه سانتیگراد به وضعیت پایدار رسیدهاند.
چنانچه مطالعات بیشتر وجود چنین دریاچههایی را در سطح `تایتان` تایید کند، این قمر پس از کره زمین تنها جسم آسمانی موجود در منظومه شمسی خواهد بود که در سطح خود دارای دریاچههایی از مایعات است. بزرگترین دریاچه احتمالی مشاهده شده در سطح `تایتان` دارای ابعادی در حدود ۱۰۰کیلومتر است. به گفته دانشمندان، سرمای بسیار شدید قطبهای `تایتان` سبب میشود بارانهای متان که در این سیاره متداول هستند، در سطح قمر به شکل مایع باقی مانده و سبب پیدایش این قبیل دریاچهها شوند.
فضاپیمای بدون سرنشین `کاسینی` در ژوییه سال ۲۰۰۴و پس از سفری هفت ساله از کره زمین ، وارد مدار سیاره کیوان شد و در تاریخ ۲۵دسامبر همان سال کاوشگر `هویگنز` را به سوی `تایتان` که بزرگترین قمر این سیاره است، پرتاب کرد که این کاوشگر موفق شد به کمک چتر نجات روی سطح تایتان فرود آمده و در لحظات پرواز درون جو تایتان، از سطح این قمر عکسبرداری کند.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
دره ` فرامورو ` طولی حدود 80 کیلومتر داشته و بزرگترین دره این دریاست که دارای فروریزنده کوتاهی است که در زیر تابش نور خورشید معمولا تاریک دیده میشوند. ( فرامورو ، راهب ونیزی است که در قرن 15 میلادی میزیسته و نقشه جغرافیایی خوبی از جهان شناخته شده آن روز ترسیم کرده است.) این دره محل پیش بینی شده برای فرود `اپولوی 13 ` سفینه سرنشیندار آمریکایی بود که بدون حادثهای ناموفق ماند. تاریخ پرتاب آن 22 فروردین 1349 (11/4/1970) بود. تا این که در 31/1/1971 ، `آپولوی 14 ` به سرنشینی آلن شیارد ، ادگار میچل و استوارت روزا ،در نزدیکی این دره فرود آمد و آنها توانستند حدود45 کیلوگرم از خاک ماه را با خود به زمین بیاورند.
این سومین فرود انسان در ماه بود.
دره های دیگر این ناحیه عبارتند از:
دره بن پلان ، به طول 57.6 کیلومتر که بنام پزشک و طبیعی دان قرن 19 فرانسه نامگذاری شده است.
دره پری ، بطول 41.6 کیلومتر که آن را بنام ادوارد پری ، طبیعی دان انگلیسی نام نهاده اند. این دو دره در مجاورت هم قرار داشته و دارای سطح هایی تقریبا صاف هستند و شیارهایی به شکل جویبار در هردوی آنها مشاهده میشود.
دره گریک که بنام طبیعی دان قرن 17 آلمان نامیده شده ، طول آن 52.8 کیلومتر بوده و در جنوب دو دره اخیر جای دارد. دیوارهای این دره در قسمت شمالی آن فرو ریخته و در برخی از جاها کف آن کاملا با آوار پر شده است.
دره کپرنیک ، وسیع و مسطح است. طول آن حدود 89.5 کیلومتر بوده و رشته کوهی در وسط آن دیده میشود. به هنگام قرص کامل ماه و به ویژه هنگامیکه خورشید از فاصله دورتری به سطح ماه می تابد،شعاع های فراوانی از نور ، از این دره متصاعد میشود که با دوربین نجومی (تلسکوپ) به خوبی دیده میشود.
در دره تیکو واقع در کوههای جنوبی نیز چنین پدیدهای مشاهده میشود.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!