شاتل دیسکاوری سهشنبه شب به وقت ایران به سوی ایستگاه فضایی بینالمللی پرتاب شد. طی این مأموریت شاتل و ایستگاه فضایی چندین بار از فراز آسمان ایران میگذرنند. این روزها فرصت مناسبی است تا بزرگترین سازهی بشر در فضا را به همراه شاتل در ببینید .
ایستگاه فضایی در آسمان زمین مثل یک نقطه درخشان دیده میشود که به سرعت در زمینه ستاره ها حرکت می کند. این تصویر طی ۲۰ ثانیه نوردهی گرفته شده است، ستاره ها مثل نقاط روشن و ثابت ثبت شده اند، در حالی که ایستگاه فضایی طی این مدت بخشی از آسمان را طی کرده است. این تصویر جالبی است، اگر دقت کنید رد سفید رنگ، تک نیست، بلکه دو رد در کنار هم روی عکس ثبت شده است. رد دوم مربوط به شاتل فضایی است که به چند ساعت پیش از گرفته شدن عکس از ایستگاه جدا شده بود
چندین هزار جسم ساخته دست بشر در فضا به دور زمین میگردند. بی شک ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS) مهمترین این ماهواره هاست. ایستگاه فضایی بزرگترین سازه دست بشر در فضاست که در فاصله حدود ۳۵۰ کیلومتری از زمین به دور سیاره ما میگردد. ایستگاه فضایی هنوز مراحل ساخت را پشت سر میگذارد و با هربار پرتاب شاتل یک بخش آن به فضا میرود. این بار، شب سه شنبه سیزدهم تیر پس از چندین ماه پرواز STS-121 که دومین مأموریت شاتل پس از حادثه کلمبیاست به سمت ایستگاه فضایی پرتاب شد (خبر) تا ما منجمان آماتور فرصتی داشته باشیم تا تماشاچی جسورانه ترین فعالیت بشر باشیم.
ایستگاه فضایی هر ۹۱ دقیقه یکبار به دور زمین میگردد، بنابراین هر از چندگاهی از روی ایران عبور میکند. اگر زمان عبور ایستگاه به وقت محلی ما عصر پس از غروب یا صبح پیش از طلوع خورشید باشد، میتوانیم ایستگاه را که در ارتفاع بالاتر از ما هنوز در نور خورشید قرار دارد ببینیم (مثل قله کوهها که پس از غروب آفتاب هنوز روشن اند). ایستگاه فضایی مثل یک نقطه روشن نسبتا پرنور در آسمان دیده میشود که خیلی سریع حرکت میکند و سرتاسر آسمان را طی ۲ یا ۳ دقیقه میپیماید. ایستگاه فضایی درخشانترین ماهوارهای است که از زمین با چشم غیر مسلح دیده میشود.
شاتل را هم میتوان با چشم غیر مسلح دید. وقتی در نزدیکیهای ایستگاه فضایی قرار دارد، کمی کمنورتر از آن دیده میشود. وقتی که طی مأموریت اصلی شاتل به ایستگاه میچسبد، هردوی آنها با چشم غیر مسلح مثل یک نقطه درخشان دیده میشوند و نمیتوان آنها را از هم تفکیک کرد. طبق برنامه شاتل دیسکاوری روز پنجشنبه پانزدهم به ایستگاه فضایی متصل میشود.
ایستگاه فضایی را میتوان با تلسکوپ هم در آسمان دید، از پشت تلسکوپ جزئیات فراوانی از تأسیسات ایستگاه دیده میشود، یادتان باشد که ایستگاه در فاصله نزدیکی از ما قرار دارد (کمتر از ۴۰۰ کیلومتر). اما تلسکوپی که استفاده میکنید باید بتواند ایستگاه فضایی را که به تندی آسمان را میپیماید دنبال کند. برخی تلسکوپهای GOTO چنین امکاناتی دارند. فقط باید اطلاعات مداری ایستگاه یا شاتل فضایی را به آنها بدهید و پیش از رصد با دقت آنها را اتنظیم کنید تا تلسکوپ بتواند ماهواره را دنبال کند. برخی منجمان آماتور حتی از پرواز ایستگاه عکس و فیلم میگیرند. دنبال کردن ماهوارهها کاری است که از زمان پروازهای آپولو در نجوم آماتوری مرسوم بوده است .
از پشت چشمی و بزرگنمایی بیش از ۷۰ برابر تراسها و پنلهای ایستگاه فضایی به آسانی دیده میشوند. منظره ایستگاه وقتی شاتل در کنارش پهلو گرفته به یاد ماندنی است. شکل هواپیما مانند شاتل و حتی رنگ سفیدش قابل تشخیص است. پیشنهاد میکنم در ابتدای کار از بزرگنماییهای بیشتر استفاده نکنید، چون دنبال کردن آنها در آسمان کار سادهای نیست و باید مدام تلسکوپ را تنظیم کنید تا ایستگاه یا شاتل در میدان دیدتان باقی بماند.
تصویر شاتل که کنار ایستگاه فضایی پهلو گرفته است از پشت تلسکوپی ۸ اینچی
شاتل در آسمان ایران طی چند روز آینده پس از پرتاب دیسکاوری میتوان آن را در آسمان ایران به تنهایی یا در کنار ایستگاه فضایی رصد کرد. بهترین فرصت دیدن شاتل عصر پنجشنبه ۱۵ تیر است که در حال پهلو گرفتن کنار ایستگاه دیده میشود.
عبور هر ماهواره در آسمان یک منطقه با چند مشخصه معین میشود:
سمت: زاویهای است که در آسمان از شمال به سمت شرق اندازه گیری میشود. مثلا اگر سمت ماهواره ۲۷۰ درجه باشد، دقیقا بالای افق غربی است.
ارتفاع: زاویهای است که از افق به سمت بالای سر اندازهگیری میشود. اگر ارتفاع ماهواره ۶۰ درجه باشد، بین افق و سرسو، نزدیکتر به بالای سر دیده میشود. سمت و ارتفاع محل ماهواره را در آسمان مشخص میکنند.
برای گذرهای ماهواره ها معمولا سمت و ارتفاع و زمان شروع، میانه و پایان گذر داده میشود. با این مشخصات میتوانیممسیری که ماهواره در آسمان طی میکند تصور کنیم.
جدول مشخصات گذرهای شاتل دیسکاوری از آسمان تهران
زمان محلی
مدت گذر
حداکثر ارتفاع
پدیدار شدن
ناپدید شدن
چهارشنبه چهاردهم - ۲۰:۳۹
۱
۳۹
۳۰ درجه بالای افق شمال
۳۵ درجه بالای افق شمال شرق
پنجشنبه پانزدهم - ۲۰:۴۵
۱
۶۲
۴۲ درجه بالای افق شمال غرب
۳۶ درجه بالای افق جنوب شرق
جمعه شاندزهم - ۲۱:۰۷
۱
۱۵
۱۳ درجه بالای افق غرب
۱۵ درجه بالای افق جنوب غرب
شنبه هفدهم - ۱۹:۵۶
۳
۶۶
5۵۵ درجه بالای افق غرب ۱۱
درجه بالای افق جنوب شرق
یکشنبه هجدهم - ۲۰:۱۸
۳
۱۶
۱۴ درجه بالای افق جنوب غرب
۱۰ درجه بالای افق جنوب
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
شاتلهای فضایی چگونه بر فراز هواپیماهای 747 متصل می شوند؟
سفینه های فضایی دوار ، توسط دستگاههای `میت دی میت` بالا برده می شوند، این دستگاهها متشکل از دو برج 100 پایی است که توسط یک سکوی افقی در ارتفاع 80 پایی به هم متصل می باشند. یک تخته بالا برنده بزرگ؛ که از سکو کنترل می شود، سفینه های که دوار را بالا و پایین می برد. سپس شاتلها به سه بست - دو بست در عقب و یکی در جلو بر روی هواپیما متصل میشوند. دو فروند جمبوجت بوئینگ 747 در حکم تاکسی عمل می کنند. هر دو این هواپیماها در سال 1969 به عنوان هواپیمای تجاری به خدمت گرفته شدند افزون بر این موارد ، دو پایدار کننده عمودی- یک پایدار کننده در هر طرف پایدار کننده های افقی استاندارد برای افزایش پایداری اضافه شده اند.
یک SCA در هنگام اتصال به یک شاتل ، در ارتفاع 13 هزار تا 15 هزار پایی و با سرعت 450 مایل بر ساعت ، پرواز می کند و برد آن هزار مایل دریایی است، در حالی که بدون شاتل ، برد آن 500/5 مایل دریایی می باشد. وزن غیر خالص آن هنگام برخاستن از زمین بیش از 700 هزار پوند است. نیروی جتها توسط چهار موتور، `پرات` و `وتینی`، که هر یک 50 هزار پوند فشار موتور تولید می کنند، تامین می شود.
این دو هواپیمای جمبوجت به نام هواپیمای حامل شاتل (SCA) توسط کمپانی بوئینگ برای این مأموریت ویژه ، تغییر یافته اند. محوطه داخلی هواپیماهای مزبور از تجهیزات رفاهی تخلیه شده و ساختارهای آنها نیز برای پذیرش بستها ، محکم شده است. ناسا اولین 747-SCA خود را با نام رمز ناسا 905 در سال 1974 از شرکت هواپیمایی `امریکن ایولاینز` دریافت کرد. دومین جمبوجت SCA، موسوم به ناو 911 به سال 1989 از خطوط هوایی ژاپن تهیه شد.
امتیاز: 0.00
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از
صفحه قبلی
اقدام کنید.
قرارداد ساخت نسل بعدی فضاپیماها اعطا شد. کنسرسیومی به رهبری شرکت صنایع هوایی لاکهید مارتین قرارداد ساخت نسل بعدی فضاپیماهایی که انسان را به ماه خواهد برد دریافت کرده است. به گزارش پایگاه اینترنتی بیبیسی نیوز، ناسا قراردادی چند میلیارد دلاری را برای توسعه فضاپیمای `اوریون` که جانشین شاتل فضایی خواهد شد به این شرکت خصوصی سپرده است. شاتلهای فضایی در سال ۲۰۱۰بازنشسته خواهند شد.
سازمان فضانوردی آمریکا قصد دارد طرح فضاپیماهای بالدار مانند شاتل را کنار بگذارد و به طرح قدیمی تر فضاپیماهای کپسول-مانند که اولین بار آمریکاییها را به فضا برد بازگردد. لاکهید مارتین ( (Lockheed Martinبرای بردن این مناقصه گوی سبقت را از طرح پیشنهادی مشترک شرکتهای نورتراپ گرومن و بوئینگ برد.
نخستین سفینه `اوریون` در سال ۲۰۱۴یا به فاصله کوتاهی پس از آن پرواز خواهد کرد. این فضاپیما سوار بر یک راکت یک بار مصرف به نام `آرس` ( (Aresکه ناسا در حال توسعه آن است پرتاب خواهد شد. دو نمونه از این راکت در حال طراحی است: یکی برای بلند کردن اوریون و شش سرنشین آن و دیگری برای انتقال تجهیزاتی که برای انجام ماموریت به ماه لازم است.
ناسا در این اندیشه است که محموله دو راکت در مدار زمین به یکدیگر وصل شده و سپس راهی ماموریت ماه شود. شرکت لاکهید مارتین بزرگترین پیمانکار در زمینه تجهیزات دفاعی است و همچنین ماهوارههای نظامی و تجاری میسازد. راکتهای اطلس نیز تولید این شرکت است.
سیاستهای فضایی آمریکا از زمان فاجعه انهدام شاتل کلمبیا در سال ۲۰۰۳تغییر کرده است. آمریکا خواستار بینش تازهای شده که انسان را از مدار کوتاه زمین و ایستگاه بینالمللی فضایی فراتر ببرد و علاوه بر فتح دوباره ماه پای بشر را به مریخ برساند.
روسیه و اروپا نیز سرگرم بررسی راههای توسعه یک سیستم حمل و نقل تازه برای بردن انسان به فضا هستند. آنها هم اکنون مشغول انجام مطالعهای مشترک در مورد عملی بودن برنامهای هستند که بر اساس آن بهترین جنبههای کپسول روسی سویوز با فناوری راکت آریان ، متعلق به اروپا ، ترکیب خواهد شد.
امتیاز: 0.00
وزارت آموزش و پرورش > سازمان پژوهش و برنامهريزی آموزشی
شبکه ملی مدارس ایران رشد
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!