منو
 کاربر Online
801 کاربر online
 : ریاضی
برای پاسخ دادن به این ارسال باید از صفحه قبلی اقدام کنید.   کاربر offline معصومه قاسمی 3 ستاره ها ارسال ها: 372   در :  دوشنبه 19 تیر 1385 [05:10 ]
  عدد، آغاز راه ریاضیات
 

تصویر

تعداد بسیاری از مردم معتقدند ریاضیات به عدد می پردازد و از این رو ریاضیات عالی باید به عددهای خیلی بزرگ بپردازد.
هیچ تصوری نمی تواند بیش از این ، دور از حقیقت باشد. اگر یک کتاب عالی و پیچیده ریاضیات را بخوانید، شامل یک عدد بزرگتر از 2 یا 3 نمی شود. اما همین بحث عدد و به دنبال آن ماجرای شمارش در تاریخ کهن ریاضیات اتفاق های زیادی را تجربه کرده است ، از خرافات گرفته تا حساب کتابهای روزمره و هر آنچه در فکر می گنجد را به نوعی با عدد مطابقت می دادند. خرافه های مربوط به عدد از سرزمین بابل و بیشتر از میان کلدانی ها به سرزمین های دیگر رسوخ کرده است ، گرچه زمینه پذیرش در میان ملتهای مختلف جهان وجود داشت.
برای نمونه ، کلدانی ها توانسته بودند گردش ماه به دور زمین (حرکت ظاهری ماه) را برابر 29.53059شبانه روز محاسبه کنند و چون این عدد یک عدد صحیح نبود، ماه را 28 روز گرفتند و آن را به 4 بخش 7 روزه تقسیم کردند.
عدد 7 در نظر آنها بسیار مقدس بود و هر روز هفته را با نام یکی از 7 سیاره مورد باورشان نامگذاری کردند. به این ترتیب بود که عدد 7 مقدس شد و این تقدس را در طول تاریخ حفظ کرد. به طوری که رومی ها شاد بودند که شهر رم بر 7 تپه ساخته شده و گمان می کردند که رود ستوکس 7 بار جهنم را دور می زند. رومی ها به عدد 3هم احترام می گذاشتند. خدایان بزرگ آنها سه گانه بود: 3الهه سرنوشت ، 3الهه انتقام و 3 الهه زیبایی داشتند. رومی ها هم عدد 13 را نحس می شمردند. ایدوس روز میان ماه ، در برخی ماهها روز سیزدهم بود و در برخی روز پانزدهم.
وقتی روز سیزدهم بود، آن را نحس می شمردند. در مسیحیت این عدد بدنامی بیشتری پیدا کرده ؛ زیرا روایتی وجود دارد که بنا بر آن ، در جمع عیسی و شاگردان او، یکی از آن 13 نفر خیانتکار از آب درآمد. کلدانی ها گمان می کردند خورشید در روز 180 برابر طول قطر خود جلو می رود و بنابراین در هر شبانه روز 360 برابر قطر خود. از همین جا محیط دایره را به 360 بخش تقسیم کردند و هر بخش را یک درجه نامیدند. کلدانی ها از عددنویسی موضعی استفاده می کردند و حتی در هزاره یکم پیش از میلاد برای عدد صفر هم نمادی در نظر گرفته بودند.
آنها در زمینه ریاضیات خیلی پیشرفته بودند. جدولهایی برای تعیین مجذور و مکعب عددها و حتی حالتهای بغرنج تری از عددها مانند n3+n داشتند، مساله های مربوط به تصاعدها را حل می کردند، معادله ها را تا برخی معادله های درجه سوم می شناختند و... ولی همه اینها جز این که در زندگی و کارهای روزمره مورد استفاده قرار می گرفت ، بیشتر در خدمت کاهنان و برای استفاده های رمزگونه از عددها بود.
هواداران فیثاغورث هم معتقد بودند که همه پدیده ها را می توان با عدد بیان کرد: نه تنها طول و سطح و حجم و زمان و فاصله های موسیقی را، بلکه حتی مهر و خشم و کین و محبت را هم با عدد نشان می دادند. آنها معتقد بودند که چون عدد نخستین مفهوم در ریاضیات است ، میان عدد و هر چه وجود دارد، شباهتی دیده می شود. می گفتند همه آسمان چیزی جز هماهنگی عددها نیست.
برای نمونه عدد 10 از نظر آنها عدد کاملی بود که همه گونه های دیگر عدد را در بر می گرفت. نیکوماک که دانشمندی درجه اول بود، کتابی با نام مذهب عددی درباره این نظریه ها نوشت که در آن مفهوم عددهای صفر تا 10 را تفسیر کرده است: «واحد، یگانگی و خداست ، خرد و خیر است ، نظم و خوشبختی است و آن را آپولون و هلیوس می نامند ولی این عدد را به عنوان ماده و تاریکی و بی نظمی هم می توان در نظر گرفت.
2 بنیان نابرابری ها و گمانهاست.
2 معرف ماده ، طبیعت و وجود است و ریشه بر گونه کثرت. 2 نماینده دلاوری است ؛ زیرا از او می توان به همه عددهای دیگر رسید.
3 نخستین عدد واقعی است ؛ زیر او آغاز، میان و پایان دارد و بنابراین عددی کامل است. او تنها عددی است که با مجموع عددهای پیش از خودش برابر است.»
وقتی برخی دانشمندان به عدد این چنین می نگریستند، طبیعی است که فال بینی رویدادها به یاری عدد بین مردم عادی جامعه ، با شدت و وسعت بیشتری رواج داشته باشد. با همه این خرافه ها و فال بینی ها اما مفهوم عدد هنوز شگفت انگیز است.
این که در طول تاریخ هر عدد یک مفهوم را در اذهان تداعی می کند، چیزی است که تعجب بسیاری را برانگیخته و در مقابل هنوز هیچ پاسخی برای آن وجود ندارد.

  امتیاز: 0.00