شاید به این علت است که
در کشورهای بزرگ غربی ، نظام منطقی ای برای رشد و بالندگی افراد وجود دارد که
انسان های توانا و با قابلیت ، می توانند
بطور طبیعی و با تکیه بر زحمت ها و تلاش هایشان ،
رشد کنند .
اما
در کشور ما ، روابط بجای ضوابط ، چشم هم چشمی ها و
اضطراب ها و ترس های فراوان ،
مانع ترقی صحیح افراد می شود .
بعلاوه اینکه
اگر افرادی در ایران خودمان رشد کنند ،
حداکثر شبیه یکی از متخصصین و یا کارشناسان وطنی می شوند که
بسیاری از آنها ، فاقد توان و دانش واقعی و جهانی هستند .
اما
رشد در کشور غربی و یا اوج گرفتن در فضای دانشگاهی در آنجا ،
تا حد زیادی به معنای جهانی شدن و نمایان شدن در آخرین سطوح فن آوری است .
البته
متأسفانه ، بسیاری از افرادی که به دیار فرنگ می روند ،
تنها چرخ دنده ای از بیشمار مهره های موجود می گردند .
شما باید یک عنوان و متن وارد کنید!