یک راه برای نزدیک شدن به اخلاص

شوق به اخلاص
کسانی که جنس خود را ارزان می‌فروشند. یا جنس را نمی‌شناسند که آهن است یا طلا. ابریشم است یا پنبه. یا مشتری را نمی‌شناسند. یا اینکه قیمت بازار را نمی‌دانند و از نرخ کالای خود خبر ندارند.
قرآن برای آنکه انسان، خود و اعمالش را بیهوده تباه نسازد، در هر سه زمینه راهنمایی کرده است:

1)«جنس»: قرآن انسان را خلیفه خدا و عصارة خلقت و هدف آفرینش می‌داند که ارزش والایی دارد.
2) «مشتری» خود خداوند است که اعمال شایسته انسان را می‌خرد. که البته بر خریداران و دیگر از چند جهت امتیاز دارد:
الف) گران می‌خرد (به بهای بهشت)
ب)کارهای اندک را هم می‌پذیرند (فمن یعمل مثقال ذره خیراً یره- زلزال/7 )
ج) برای نیت‌های خیر هم پاداش می‌دهد.
د) کارهای فاسد و زشت را می‌پوشاند و خوبی‌ها را نمودار می‌کند (یا من اظهر الجمیل و سترالقبیح)

3) «نرخ» قیمت انسان و بهشت و رضوان الهی است و هر که خود را به کمتر از این بفروشد ضرر کرده و به تعبیر قرآن، گناهکاران خود را باخته و ضرر کرده‌اند (خسرواانفسهم).
در واقع اگر انسان قیمت و ارزش خود را بداند، حاضر نیست برای غیر خدا کار کند. (و توجه به این نکات‌ ما را به اخلاص نزدیک‌تر می‌کند، ان‌شاء‌الله.)