در روستاها و شهرکهای مرکز ایران و آبادیهای پراکنده در حاشیه کویر گویشهای متعددی هنوز باقی است که غالباً شماره متکلمان آنها اندک است و هر یک خصوصیاتی دارند، از آن جمله:
- گویشهای میان کاشان و اصفهان
- در این نواحی گویشهای روستاهای وینشون، قرود، کشه، زفره، سده، گز، کفرون و گویشهای محلات، خوانسار، سو، لیمه، جوشقان در خور ذکر است که درباره آنها تحقیقات و مطالعاتی کم یا بیش انجام گرفته است.
- گویش یزدی
- که با گویش زرتشتیان یزد و کرمان یکی است با اندک اختلافاتی در تلفظ.
- نائینی و انارکی
- میان اصفهان و یزد.
- نطنزی، یارندی و فریزندی
- شمال غربی نائین.
- خوری و مهرجانی
- در قراء خور و مهرجان (در ناحیه بیابانک)
- گویشهای حوزه شهر سمنان
- شامل سمنانی، لاسگردی، سرخه ای، سنگسری و شهمیرزادی.
- گویشهای حوزه اراک
- شامل گویشهای وفس، آشتیان و تفرش.
- تاکستانی
- در جنوب غربی قزوین - و اشتهاردی در نزدیکی آن.