به جرأت میتوان گفت فناوری MPLS که توسط گروه مطالعاتی IETF ارائه و توسعه یافته است ، آخرین تحول در سوئچینگ چند لایه می باشد . MPLS یک تکنولوژی انتقال داده سریع می باشد که از متد سوئیچنگ بر چسب استفاده می نماید . متدهای سوئیچنگ بر چسب به مسیر یابها اجازه می دهند تا تصمیمات انتقال را بر اساس محتوی یک برچسب کوچک انجام دهند که این روش سریعتر از انجام یک جستجوی پیچیده مسیر بر اساس آدرس IP مقصد می باشد . یک مفهوم اصلی در MPLS آن است که دو مسیر یاب باید بر روی برچسب هایی که برای هدایت ترافیک بین خودشان استفاده می کنند ، توافق داشته باشند . این مفهوم با استفاده از یک مجموعه روالها به نام پروتکل توزیع برچسب (LDP ) پیاده سازی می شود .

علاوه بر پروتکل LDP پروتکلهای دیگری نظیر RSVP و CR-LDP نیز وجود دارند . CR-LDP بسط یافته پروتکل LDP می باشد و به منظور تسهیل مسیر یابی بر مبنای اظطرار مسیرهای سوئیچ بر چسب ، طراحی شده است و مهندسی ترافیک در MPLS را پشتیبانی می کند . در این پایان نامه بعد از شرح تاریخچه و معماری MPLS و توصیف انواع پروتکلهای سیگنالینگ ، نتایج حاصل از پیاده سازی پروتکل LDP و یک طرح هدایت به جلو MPLS بر روی محیط سیستم عامل لینوکس بررسی شده است ( نرم افزار طراحی شده 1dp - Linux نام دارد به طور کامل منطبق بر RFC 3036 می باشد ) طراحی نرم افزار زLDP کاملاً به صورت ماژولار انجام شده است ، بطوریکه براحتی قابل انتقال بر روی سیستم عاملهای دیگر می باشد . علاوه بر این ملاحظات مربوط به پیاده سازی پروتکل CR-LDP با توجه به پروتکل LDP نیز بررسی شده است و ساختار پیامها و TLV های این پروتکل به طور کامل مشخص شده است .