ویژگی های اختصاصی اهل بیت علیهم السلام


امام علی علیه السلام فرمود:
پیامبر خدا چون مسجدالنبی را در مدینه بنا فرمود، در ِ خانه‌ی خویش را رو به مسجد باز کرد و مهاجران و انصار نیز چنین کردند. اما خداوند اراده فرمود تا فضیلت و برتری محمد و آلش را نمایان سازد.
پس جبرئیل از جانب خدا فرود آمد و گفت:« قبل از این که عذاب بر شما نازل شود در خانه‌های خود را به روی مسجد ببندید.»
اولین کسی که پیامبر به او گفت در خانه اش را ببندد، عباس بن عبدالمطلب، عموی پیامبر بود. عباس امر پیامبر را اطاعت کرد.
آنگاه عباس به خانه فاطمه علیهاسلام رفت. دید او در خانه اش نشسته و حسن و حسین را جلو خود نشانده است. به فاطمه گفت:« چرا اینجا نشسته ای. گمان می کنی پیامبر خدا عمویش را از مسجد بیرون می کند و پسر عمویش (علی و فرزندانش) را راه می‌دهد!»

img/daneshnameh_up/3/32/ahlbeit.jpg


در همین هنگام پیامبر سر رسید و به فاطمه فرمود:« چرا اینجا نشسته ای؟»
فاطمه پاسخ داد:« منتظر فرمان رسول خدا به بستن درها هستم.»
رسول خدا فرمود:« خداوند تعالی امر کرد که درها بسته شود اما رسول خدا را از این امر مستثنی کرد و شما خود ِرسول الله هستید.»
پس از آن عمر بن خطاب آمد و گفت:« من دوست دارم هنگامی که به سوی محراب می‌روید شما را تماشا کنم؛ اجازه بدهید پنجره ای رو به مسجد باز کنم.»
پیامبر فرمود:« خداوند منع فرموده است.»
عمر گفت:« پس اجازه بدهید به اندازه صورتم، روزنه ای رو به مسجد باز کنم.»
پیامبر فرمود:« خداوند این را هم منع فرموده است.»
عمر گفت:« پس اجازه بدهید به اندازه ای که چشمم را بر آن بگذارم باز باشد.»
پیامبر فرمود:« خداوند این را هم منع فرموده است. اگر بگویی روزنه‌ای به اندازه ته سوزن هم، اجازه نمی‌دهم. سوگند به کسی که جانم به دست اوست، من کسی را نه از مسجد خارج کردم و نه داخل. خود خداوند بود که آنها (محمد و آل او) را داخل کرد و شما را خارج کرد.»
آنگاه فرمود:« برای کسی که ایمان به خدا و روز قیامت دارد، سزاوار نیست در حالت جنابت در این مسجد به سر برد، جز محمد و علی و فاطمه و حسن و حسین و برگزیدگان از آل او، ( اولاد پاک آنها).»

در روایتی دیگر آمده است که فرمود:
«خداوند فرموده است مسجد را پیراسته از هر پلیدی قرار داده و حرام است کسی ناپاک و جنب وارد آن شود، غیر از من ( پیامبر) و برادرم، علی بن ابی طالب، و دخترم، فاطمه، و دو فرزندم، حسن و حسین. چنان که مسجد هارون و موسی چنین بود.»

منابع:

  • بحارالانوار، ج 25، ص 169.
  • بحار الانوار، ج 39، ص 22، حدیث 9- تفسیر امام، ص 5.
  • بحارالانوار، ج 30، ص 268.

مراجعه شود به:




تعداد بازدید ها: 21777