رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمود:« نور فاطمه قبل از آفرینش آسمان و زمین خلق شد. خداوند آن نور را در سیبی در
بهشت قرار داد،
جبرئیل آن را نزد من آورد و گفت:« ای محمد، این سیب را خدای تعالی به تو هدیه فرموده و امر کرده که آن را میل کنی.»
آن را گرفتم و به سینه چسباندم. وقتی سیب را دو نیم کردم، نوری از میانش جهید که من ترسیدم.
جبرئیل گفت:« نترس و آن را بخور که این نور کسی است که در آسمان، «منصوره» و در زمین «فاطمه» نام دارد.»
پرسیدم:« چرا منصوره و فاطمه نامیده شده؟»
گفت:« او فاطمه نامیده شده چون فاطمه یعنی کسی که دوستان و شیعیانش از آتش جهنم دور باشند، و منصوره نامیده می‌شود زیرا خدا می‌فرماید:« و یومئذ یفرح المومنون بنصر الله ینصر من یشاء» (یعنی او کسی است که شیعیان و دوستدارانش را کمک و یاری می‌فرماید.)»
در روایتی دیگر آمده است که فاطمه علیهاسلام به
امیرالمؤمنین علیه السلام عرض کرد:« خلقت من از نوری بهشتی است و من از هر چه بوده و هر چه تا قیامت خواهد بود آگاهم. »
منابع:
- بحارالانوار، ج 43، ص 4، ح 3.
- فاطمة الزهراء رحمانی/10/4.
مراجعه شود به: