همانطور كه مي‌دانيم در اوربيتالهاي يا هر چه سطح انرژي بالاتر رود، اوربيتال مربوطه بزرگتر مي‌شود و ابر الكتروني آن رقيق‌تر مي‌گردد.

شكل زير نشان مي‌دهد كه هر چه اوربيتال كروي بزرگتر شود (از تا)

احتمال حضور الكترون و غلظت ابر الكتروني در آن كاهش مي‌يابد. بنابراين قدرت همپوشاني و استحكام پيوند در آن نيز ضعيفتر مي‌شود. حال، انتظار مي‌رود كه اين ويژگي در مورد اوربيتالهاي هيبريد مربوط به اين سطوح انرژي نيز صدق كند. يعني مثلاً قدرت همپوشاني مربوط به سطح سوم (تشكيل يافته ازو) ضعيفتر از اوربيتال مربوط به سطح دوم انرژي (تشكيل يافته از و) باشد.

با اين بررسيها، مي‌توان پيش‌بيني كرد كه استحكام پيوند در مولكول بايد خيلي بيش از در مولكول باشد (هم كربن و هم سيليسيم در اين دو مولكول طرح هيبريداسيون را دارند. سطح خارجي كربن مربوط به سطح دوم انرژي و از آن سيليسيم مربوط به سطح سوم انرژي است). واقعيت اين پيش‌بيني را تأييد مي‌كند. زيرا مقاومت و پايداري گاز متان در مقابل گرما خيلي زياد است، در صورتيكه گاز سيلان پايدار نيست و در هوا متلاشي شده و خودبخود آتش مي‌گيرد.

نكته مهم آن است كه چه در سطح دوم و چه در سطح سوم انرژي، هرگاه قدرت پوشانندگي اوربيتال را يك بگيريم، قدرتهاي همپوشاني وابسته بهمربوطه به ترتيب برابر73/1 ، 93/1، 99/1 و 2 مي‌شود.

نمودارهاي شكل زير نوعي مقايسه تقريبي براي استحكام پيوند حاصل از همپوشاني اوربيتالهاي خالص و هيبريد‌ ‌شده را براي سطح دوم انرژي (كه تراكم الكتروني بيشتر دارد) و سطح سوم انرژي (كه تراكم الكتروني كمتر دارد)، نشان مي‌دهد.