معزالدین حسین بن غیاث الدین

«771 732 ق / 1369 1332م»

ملک معزالدین حسین پنج سال پس از وفات غیاث الدین بر تخت امارت هرات نشست و نزدیک چهل سال در این ولایت با خدعه، خشونت و استبداد حکمرانی کرد. فرمانروایی او چنان با بی‏رسمی همراه بود که بارها مشایخ ولایت را به اظهار شکایت و ناخرسندی از وی واداشت. معزالدین که مثل ملک فخرالدین در عین حال به علم دوستی و هنر پروری معروف بود، مدتها پیش از تیمور، از سرهای دشمنان منار می‏ساخت . آیا نبوغ شیطانی او در این شیوه معماری ملوکانه بود که بعدها سرمشق تیمور قرار گرفت؟ از جمله حوادث مهم دوران او، جنگ با سربداران و امیر مسعود سربداری در زاوه است. این نبرد در صفر 743 ق/ ژوئیه 1342 م روی داد و لشکر سربدار ناچار به عقب نشینی شد، اما فتح درخشانی هم نصیب معزالدین نشد. آنچه که نام او را در این جنگ پر آوازه ساخت ، اسارت ابن یمین فریومدی، شاعر سربدار به دست وی و قتل شیخ حسن جوری بود که به قول اسفزاری - از پیشوایی آن قوم به مقتدایی عالم دیگر رفت-.

اواخر دوران حکومت معزالدین حسین ، مقارن با طلوع قدرت امیر تیمور گورکانی بود. امیر تیمور رسولی به نام امیر جاکو به نزد معزالدین فرستاد. وی فرستاده تیمور را تکریم و احترام بسیار کرده به نزد تیمور باز گرداند. سرانجام دچار بیماری سختی شد و در 771 ق / 1369 م درگذشت.