عوامل موثر بر تاریخ کاشت


عوامل موثر در تعیین عمق کاشت

عوامل موثر و تعیین کننده عمق کاشت را می توان در رابطه با دو عامل خاک و گیاه مورد بررسی قرار داد.

عامل خاک :
خاکهای دارای بافت ریز سخت تر و مقاوم تر از خاکهای دارای بافت درشت بوده و مقاومت فیزیکی بیشتری در مقابل خروج جوانه نشان می دهند. در نتیجه بایستی عمق کاشت بذر را در خاکهای سنگین کمتر از خاکهای سبک انتخاب کرد. بعلاوه خاکهای سبک مقدار زیادی آب در خود نگه نداشته و سطح آنها به سرعت خشک می شود. از این نظر عمق کاشت را در خاکهای شنی بیشتر می گیرند. بطورکلی، عمق کاشت بذر را در خاکهائی که سطح آنها به سرعت خشک می شود بیشتر می گیرند تا از رطوبت خاک عمقی استفاده بهتری هنگام سبز شدن بذر به عمل آید. در شرایط دیم نیز که رطوبت خاک کم و غالباً لایه سطحی خاک خشک است، عمق کاشت بذر را کمی (1 تا 2 سانتیمتر) بیشتر از شرایط کشت آبی انتخاب می کنند. سرعت جوانه زدن و سبز شدن بذر تابع حرارت خاک نیز می باشد. عمق کاشت بذر را در خاکهای سرد کمتر می گیرند تا طول زمان لازم برای طی مسیر و سبز شدن را کاهش دهند و از شدت تاثیر سرما بکاهند.
روش کاشت نیز بر انتخاب عمق کاشت اثر می گذارد. در خاکهای نیمه سنگین تا سنگین که در اثر آبیاری غرقابی به شدت سله می بندند، می بایستی سطحی تر کاشت تا بذر در جریان سبز شدن با مقاومت کمتری روبرو باشد. اما در این خاکها، سطح خاک به سرعت خشک می شود و آبیاری مداوم زمین در فواصل کوتاهی ضرورت می یابد.
آبیاری مکرر زمین به نوبه خود موجب سرد ماندن خاک می گردد. نتیجه عوامل فوق تاخیر در سبز شدن محصول است. در چنین شرایطی می توان بعد از آبیاری اول و پس از مساعد شدن رطوبت خاک با یک تراکتور سبک وارد زمین شد و خاک رابا دندانه سبک یا چنگک گردان بطور سطحی سله شکنی نمود. اما اگر هوا گرم است، بهره گیری از آبیاری های سبک با فواصل کم برای مرطوب و نرم نگهداشتن لایه سطحی خاک مناسب می باشد. چنانچه کاشت بر روی پشته انجام میشود، مسئله مقاومت سله وجود نخواهد داشت و می توان بذر را عمیق تر کاشت در این شرایط آبیاری مکرر ضرورت ندارد. در نتیجه خاک بهتر گرم می شود و بذر از رطوبت خاک عمقی وتهویه مناسب استفاده نموده و به سرعت سبز می گردد. تفاوت مدت زمان لازم برای سبز شدن کامل بذرها در دو وضعیت آبیاری غرقابی و نشتی گاهی به دو هفته می رسد.

عامل گیاه :
بذرها را از نظر خروج لپه از خاک طی جریان سبز شدن به انواع اپی جیل و هیپوجیل تقسیم می کنند. بطورکلی، بذرهائی که به طریق اپی جیل سبز می شوند می بایستی در عمق کمتری نسبت به بذرهائی که بصورت هیپوجیل سبز می شوند کاشته گردند تا خروج لپه ها از خاک با مقاومت کمتری روبرو باشد. اندازه بذر نیز در عمق کاشت موثر است . هر چه بذر بزرگتر باشد ذخیره غذائی زیادتر و گیاهچه بزرگتری داشته و می تواند از اعماق بیشتری سبز شود.
در بعضی از گیاهان رابطه نزدیکی بین ارتفاع گیاه و عمقی که بذر می تواند از آن سبز شود مشاهده می گردد. این خصوصیت در توده های محلی گندم ایران دیده می شود. بذر گندم را در زراعت سنتی ایران در عمق نسبتاً زیادی (که گاهی به بیش از 10 سانتیمتر می رسد) می کارند. قرنها انتخاب ناآگاهانه توسط زراعین (از طریق ایجاد بستر بذری با کلوخه های درشت) سبب پیدایش توده هائی از گندم گردیده است که می توانند در شرایط کاشت سنتی سبز شوند.این گونه گندمها دارای غلاف ساقه چه طویلی هستند که بذر را قادر می سازد از اعماق زیادی سبز شود. لااقل در رابطه باگندم، توانائی سبز شدن ارقام پاکوتاه گندم در کاشت عمیق پائین است.


تعداد بازدید ها: 20838