عدنان


عدنان بیست و یکمین جد پدری پیامبر است. نسب وی با چند واسطه به حضرت اسماعیل می‌رسد. ترتیب آنها نیز بدین گونه است: عبدالله (پدر پیامبر)، عبدالمطلب، هاشم، عبد مناف، قصی، کلاب، مره، کعب، لوی، غالب، فهر، مالک، نضر، کنانه، خزیمه، مدرکه، الیاس، مضر، نزار، معد، عدنان. به طور مسلم نسبت آن حضرت تا عدنان به همین قرار است و از عدنان به بالا تا حضرت اسماعیل از نظر شمار و اسامی اختلافی است.
خود پیامبر نیز فرموده است: اذا بلغ نسبی الی عدنان فامسکوا (هنگامی که نسبت من به عدنان رسید دست نگه دارید و جلوتر نروید.) نیز می فرمود: آن چه در میان اعراب در این قسمت معروف است، درست نیست.
پدر عدنان « اُدد » و مادرش « بلهاء » بود. در ایام کودکی آثار رشد و شهامت به خوبی در چهره‌اش دیده می‌شد؛ به طوری که کاهنان و ستاره‌شناسان پیش‌گوئی می‌کردند که از نسل وی شخصی پدید خواهد آمد که جن و انس مطیع او گردند.
هنگامی که عدنان به سن رشد رسید، بزرگی او را پیدا نمود، چنانچه پس از مدتی بزرگ اعراب و رئیس قبایل گردید. تمام ساکنان بطحاء و یثرب و دیگر قبایل از او اطاعت می‌کردند.
در آن زمان کار « بخت النصر » بالا گرفت و نقاط زیادی مانند بیت المقدس را تصرف کرد و تصمیم داشت به اعراب حمله کند و سرزمین‌هایشان را تصرف نماید.
بین او و سپاه اعراب به رهبری عدنان جنگی درگرفت که با پیروزی بخت النصر پایان یافت. وی عده زیادی از مردم را کشت و اسیر کرد؛ طوری که امکان توقف برای دیگر مردم نمانده بود. لذا هر کس به سمتی گریخت. عدنان نیز با فرزندان خود به سوی یمن رفت و در آن جا سکنی گزید تا این که از دنیا رفت. وی ده پسر به یادگار گذاشت؛ اما نور روشن رسول خدا به معد یکی از فرزندانش منتقل گردیده بود. نوری که از صلبی به صلبی منتقل می‌شد تا سرانجام رسول خدا متولد شد.
همانطور که گفته شد نسب عدنان با چند واسطه به حضرت اسماعیل می‌رسد و لذا فرزندان حضرت اسماعیل که در حجاز ساکن بودند، عدنانیان خواندخ می‌شوند.
فرزندان عدنان به تیره‌هایی گوناگونی تقسیم شدند و از هر تیره قبایلی به وجود آمدند؛ مانند: قبایل ربیعه، بنی اسد، مضر، غطفان، هوازن، بنی‌تمیم، بنی‌اسد، کنانه و قریش.
خود قریش نیز به قبایلی مانند: عدی، محزوم، زهره و بنی عبدالدار مشعب گردید.

منابع:
منتهی الامال؛‌ سیره حلبی، ‌ج1، ص 26، کامل ابن اثیر، ‌ج 2، ‌ص 210؛ لغت‌نامه دهخدا


تعداد بازدید ها: 38909