گفته اند عبدالله بن یقطر برادر رضائی
امام حسین علیه السلام بوده است و امام حسین علیه السلام در سفر
عراق او را به سوی مسلم بن عقیل در
کوفه فرستاد لکن
حصین بن نمیر از فرماندهان ابن زیاد در قادسیه او را دستگیر و به نزد
ابن زیاد فرستاد ابن زیاد نیز به او دستور داد که بر بالا منبر برو و دروغگو فرزند دروغگو را لعنت نما. تا پس از آن ببینیم دربارة تو چه رأیی می اندیشم؟
عبدالله نیز بر بالای منبر رفت و خطاب به مردم گفت :
ای مردم من فرستاده حسین فرزند
فاطمه دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله هستم و شما را دعوت می کنم که او را نصرت و یاری کنید بر ابن مرجانه (ابن زیاد) فرزند سمیّه زناکار. . . !
ابن زیاد نیز دستور داد تا او را از بالای قصر دارالاماره بر زمین افکندند و استخوانهایش شکست و هنوز رمقی جان در بدن داشت که مردی پیش شتافت و سر او را جدا نمود.
هنگامیکه خبر شهادت عبدالله در منزلگاهی بنام زباله به امام حسین علیه السلام رسید حضرت از خیمه بیرون آمد و در حالی که نامه را قرائت می کرد خطاب به اصحاب و یارانش فرمود :
خبری دردناک به ما رسیده که
مسلم بن عقیل و
هانی بن عروه و عبدالله بن یقطر کشته شده اند! و شیعیان ما دست از یاری ما برداشته اند بنابراین هر یک از شما که می خواهد از همراهی با ما منصرف شود و برگردد.
و ظاهراً قاصدی که این نامه را آورد ایاس بن عثل طائی بود که
محمد بن اشعث طبق وصیت مسلم بن عقیل آن حضرت را در جریان کشته شدن مسلم و هانی و عبدالله قرار داده بود.
مراجعه شود به:
یارانی که صحابه پیامبر بودند
امام حسین علیه السلام و ارسال نامه برای کوفیان
عبدالله بن یقطر و خطبه در کوفه
خبر شهادت عبدالله یقطر و اتمام حجت با اطرافیان
منابع:
قاموس الرجال، ج 6 ص 665