ابراهیم عهده‌دار امامت و رهبری مردم:
اِنّی جاعِلُکَ لِلنّاسِ اِماماً (بقره /124)
ابراهیم برگزیدة خدا در دنیا:
وَ لَقَدِ اصْطَفَیناهُ فِی الدُّنیا (بقره /130)
ابراهیم از شایستگان آخرت:
وَ اِنَّهُ فِی الآخِرهِ لِمَنَ الصّالِحینَ (بقره /130)
ابراهیم حق‌گرای فرمانبردار:
ما کانَ اِبْراهیمُ یَهودیّاً و لا نَصْرانِیَّاً و لکِنْ کانَ حَنیفاً مُسْلِماً (آل عمران /67)
ابراهیم حق‌گرای موحّد:
فَاتَّبِعوا مِلَّهَ اِبْراهیمَ حَنیفاً وَ ما کانَ مِنَ الْمُشرِکینَ (آل عمران /95)
ابراهیم دوست خدا:
وَ اتَّخَذَ الله اِبْراهیمَ خَلیلاً (نساء / 125)
ابراهیم جزو نیکوکاران:
وَ کَذلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنینَ (انعام / 84)
ابراهیم دلسوز و بردبار:
اِنَّ اِبْراهیمَ لَاَوّاهُ حَلیمُ (توبه /114)
ابراهیم بردبار، نرم‌دل و اهل انابه:
اِنَّ اِبْراهیمَ لَحَلیمٌ اَوّاهٌ مُنیبٌ (هود /75)
ابراهیم پیشوایی مطیع:
اِنَّ اِبْراهیمَ کانَ اُمَه قانِتاً لِلّه (نحل /120)
ابراهیم شکرگزار نعمت‌های الهی:
شاکِرَاً لِاَنْعُمِهِ (نحل /120)
ابراهیم برگزیده و هدایت‌یافته الهی:
اِجْتَباهُ وَ هَداهُ اِلی صِراطٍ مُستَقیمٍ (نحل /121)
ابراهیم شخصیتی رشدیافته:
وَ لَقَدْ اتَیْنا اِبْراهیمَ رُشْدَه (انبیاء /51)
ابراهیم صاحب قلب سلیم:
اِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلیمٍ (صافات /84)
ابراهیم دریافت‌کنندة سلام الهی:
سَلامٌ عَلی اِبْراهیم (صافات /89)
ابراهیم از بندگان مؤمن خدا:
اِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤمِنین (صافات / 111)
ابراهیم صاحب قدرت و بینش:
وَاذْکُر عِبادَنا اِبراهیمَ … اُولِی الْاَیدی وَ الْاَبْصار (صاد /45)
ابراهیم اسوه و الگوی نیکوی اهل ایمان:
قَدْ کانَتْ لَکُمْ اُسْوَهُ حَسَنَهٌ فی اِبْراهیمَ وَ الذَّینَ َمَعَهُ (ممتحنه /4)
مراجعه شود به:
حضرت ابراهیم خلیل الله علیه السلام