برخی از شهرها فاقد هر یک از نقشهای فوق‌الذکر می‌باشند. شهرهایی که اصطلاحاً به آنها « شهر خوابگاهی» گفته میشود، معمولاً در نزدیکی شهرهای بزرگ و کلان‌شهرها نضج می‌یابند. ساکنان این شهرها طی روز در شهرهای مجاور کار می‌کنند و شبها به خانه بر می‌گردند. در واقع ساکنان شهرهای خوابگاهی در جایی غیر از محل سکونت خود اشتغال دارند.
یکی از دلایل به وجود آمدن شهرهای خوابگاهی ، بالا بودن هزینه زندگی ، به ویژه قیمت زمین و مسکن در شهرهای بزرگ ، می‌باشد. ساکنین شهرهای خوابگاهی عمدتاً مهاجرانی هستند که از نقاط مختلف کشور برای اشتغال به شهرهای بزرگ ، به ویژه پایتخت، مهاجرت می‌کنند و به دلیل بالا بودن هزینه اقامت در آنها ، در نهایت به روستاها و شهرهای اطراف می‌روند و در آنجا اسکان می‌یابند. برخی از شهرهای کوچک و بزرگ اطراف تهران که در
دوران پس از انقلاب با رشد جمعیت قابل توجهی مواجه بوده‌اند، نمونه‌هایی از سکونتگاههای خوابگاهی هستند که از میان آنها نقش خوابگاهی
کرج برجسته است.