امام صادق علیه السلام می فرماید: « من شبها رختخواب پدرم امام باقر علیه السلام را آماده می کردم و منتظر می ماندم تا بیایند. وقتی می آمدند و می خوابیدند، من هم به رختخواب خود می رفتم.
یکشب پدرم دیر کردند. من در جستجوی آن حضرت به مسجد رفتم، دیدم پدرم در مسجد است و به سجده افتاده. پس شنیدم که می گفت: «منزه و پاکی ای خدا! تو پروردگار من هستی! برای تو سجده می کنم از روی بندگی و بردگی! خداوندا عمل من بسیار ضعیف و قلیل است. آن را زیاد و مضاعف گردان! بارالها مرا از عذاب
روز قیامت که بندگان خود را بر می انگیزی، محافظت فرما و بر من ببخشای! بدرستی که تنها تو پذیرنده توبه و مهربانی.»
منابع:
بحار الانوار، ج 46، ص 301، ح 45.
مراجعه شود به:
عبادت امام باقر علیه السلام