ذوبحرین


به این نوع شعر ذووزنین و "متلون" و "ملون" به معنی گوناگون نیز گویند.

"ذوبحرین" شعری است که آن را با دو وزن یا بیشتر می توان خواند:

ای بت سنگین دل سیمین قفا ----- ای لب تو رحمت و غمزه بلا

در این مثال اگر کلمات سنگین و با اشباع کسره ها خوانده شود بر وزن شعر (فاعلاتن فاعلاتن فاعلن) می شود که آنرا بحر مسدس می گویند.

و اگر کلمات را سبک و بدون کشش تلفظ شود، شعر بر وزن (مفتعلن مفتعلن فاعلن) می شود که آنرا بحر سریع می نامند.



تصویر
مثال دیگر از همان قبیل:

غارت جان گرمی رفتار او ----- آفت دل نرمی گفتار او

طره او آفت هر سرکشی ----- غمزه او محنت هر سرخوشی

صد دل و جان خسته ابروش بود----- صد تن و سر، بسته گیسوش بود


(جامی)

اهلی شیرازی شاعر معروف قرن دهم هجری مثنویی به نام سحر حلال ساخته که همه ابیاتش دارای سه صفت جناس و ذوقافیتین و "ذوبحرین" است. ابیات ذیل نمونه آن مثنوی است:

ساقی از آن شیشه منصور دم ----- در رگ و در ریشه من صور دم

ای همه عالم بر تو بی شکوه ----- شوکت خاک در تو بیش کوه

خواجه در ابریشم و ما در گلیم ----- عاقبت ای دل همه یکسر گلیم


تعداد بازدید ها: 20964