هر چند برخوردار نبودن از دوست و تنها زندگی کردن و علاوه بر مشکلات دنیوی و خسارت‌ها و ناگواری‌هایی را در سرای دیگر به دنبال دارد، اما هرگز نباید فراموش کرد که دوستی با افراد ناشایست و هم‌نشینی با گناه‌کاران و افراد ناباب به مراتب از نداشتن دوست زیان‌بارتر است.
زیرا کسی که دوست خوب ندارد، از برکات دوست و تجربیات او، هنر و کمالات مادی و معنوی که ممکن بود بر اثر دوستی با افراد شایسته نصیبش شود محروم می‌گردد و مجبور می‌شود یک تنه در راه‌های پرپیچ و خم و صعب‌العبور زندگی، گام بردارد، اما آن کس که دوست بد و ناشایست دارد، نه تنها به رشد و درجات عالی از کمال نمی‌رسد، بلکه ارزش‌های وجودی و فضایل ذاتی و انسانی خود را نیز که قانون خلقت در اختیارش قرار داده است از دست می‌دهد و در نتیجه به محرومیت‌ها و مشکلات دنیوی و نیز غذاب‌های اخروی گرفتار می‌شود.
پیامبر اسلام صلیاللهعلیهوآلهوسلم می‌فرماید:
ترسناک‌تر از هر چیز هم‌نشین است»
همچنین امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید:
«کسی که با رفیق بد هم‌نشین شود سالم نمی‌ماند»
در حدیثى از نهمین پیشواى بزرگ اسلام
امام جواد (علیه السلام ) مى خوانیم :
ایاک و مصاحبة الشریر فانه کالسیف المسلول یحسن منظره و یقبح اثره
از همنشینى بدان بپرهیز که همچون شمشیر برهنه اند، ظاهرش زیبا و اثرش بسیار زشت است
.پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم در مستدرک الحاکم می فرمایند:
تنهایى از دوست بد، بهتر است و دوست خوب، از تنهایى بهتر