داذ برزمهر / دادمهر

«103-116 ق / 721-734 م»

داذ برزمهر یا دادمهر، «زامبادر: نسب نامه: بُرجَمهر»، پسر بزرگتر فرخان است که پس از وی بر تخت نشست و از 103 تا 116 ق / 721 تا 734 م فرمان راند. دوران فرمانروایی وی به سبب حُسن سیاست و تدبیر پدرش، قرین آرامش و ثبات بود. یوستی «تاریخ ایران نامنامه ایرانی، ص 430» او را «اسپهبد ناشنوا» خوانده است، لیکن این اسفندیار، برادرش فرخان کوچک را «کربالی یعنی اصم» می‏داند «تاریخ طبرستان، ص 170». از داذبرزمهر، سکه‏هایی به سال 114 ق / 732 م یافت شده است. ظاهراً «مال صلح» که او در معاهده منعقده با اعراب، پرداختنش را تعهد کرده بود، گه گاه پرداخت می‏شد و اگر پرداخت آن قطع می‏شد، مطالبه آن به جنگ و لشکرکشی نمی‏انجامید.