1- امام باقر علیه السلام فرمود وقتی عمر بن عبدالعزیز والی شد به ماهدایای بزرگی به او گفت اگر اولاد
فاطمه را بر
بنی امیه برتری دهی بنی امیه از تو راضی نیستند. عمر گفت من آنها را برتری می دهم چون شنیده ام که
رسول خدا می فرمود است.
فاطمه شعبه و پارهایی از من است هر چه او را خوشنود کند مرا خوشنود ساخته و هر چه موجب بد آمدن او شود موجب بد حالی من است من با این عمل خود خوشحال رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم را طلب می کنم و از ناراحتی او می پرهیزم.
2- عمر بن عبدالعزیز به والی
مدینه نوشت شش هزار دینار نقدینه و به مقدار چهار هزار دیناراز غلات
فدک، میان فرزندان فاطمه علیهم االسلام تقسیم کن چون فدک مخصوص رسول خدا بوده است زیرا از جمله غنائمی است که برای آن جنگی نشده است.
3-
عمر بن عبدالعزیز دو سهم از خمس یعنی سهم رسول الله و سهم ذی القربی رابه
بنی هاشم بدهند و خودش هم هفتاد بار نقره و طلا به عنوان خمس اموالش برای آنها فرستاد و هر چه را
ابوبکر و
عمر و بعد از آنها
عثمان و
معاویه و
یزید و
عبدالملک از آنها گرفته بودند برگرداند و بنی هاشم در آن سالها بی نیاز و ثروتمند شدند.
منابع:
بحار الانوار، ج 46، ص 320، ح 1.
بحار الانوار، ج 46، ص 335، ح 20.
بحار الانوار، ج 29، ص 209.
مراجعه شود به:
جایگاه عمر بن عبدالعزیز در محکمه وجدان