ابی بن کعب نزد
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله این آیه را خواند:«
و اسبغ علیکم نعمه ظاهرة و باطنیه» _سوره لقمان آیه 20_ (خداوند نعمت های ظاهر و باطن خود را فراوان بر شما ارزانی داشته است.)
پیامبر خدا از اصحابش پرسید:« بگویید اولین نعمتی که خداوند به شما تقدیم کرده و با آن شما را مورد آزمایش قرار داده چیست؟»
اصحاب در زمینه های گوناگون، از زندگی و زن و فرزند، سخن گفتند ولی پس از آنکه ساکت شدند پیامبر به
علی علیه السلام فرمود:« تو بگو.»
حضرت علی علیه السلام فرمود:« خداوند مرا که هیچ نبودم آفرید و با احسان خویش، مرا زنده کرد. سپاس و حمد از آن اوست که مرا در نیکوترین صورت و استوارترین ترکیب قرار داد و اندیشمند و اهل فکر آفرید، نه ناتوان از اندیشه. به من ابزار شعور و فهم داد تا به وسیله آن هر چه را خواستم بفهمم. مرا به دین خویش هدایت فرمود و از راهش منحرف و گمراهم نساخت، و مرا به زندگانی ای ابدی باز خواهد گرداند. مرا صاحب اختیار و مالک قرار داد و مملوک و بنده‌ی دیگری نکرد. آسمان و زمین و آنچه را که در آن است، برای ما مسخر کرد، و ما را مرد قرار داد تا همسران‌مان را سرپرستی کنیم.»
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود:« راست گفتی. دیگر چه؟»
علی علیه السلام جواب داد:«
و ان تعدوا نعمة الله لا تحصوها » _سوره ابراهیم آیه 34_ (و اگر بخواهید نعمتهای خداوند را بشمرید، نمی‌توانید.)
رسول خدا صلی الله علیه و آله تبسمی کرد و فرمود:« ای ابوالحسن،
حکمت و علم بر تو گوارا باد! تو وارث دانش من هستی و پس از من اختلافات میان امت را تو برایشان تبیین می‌کنی.»
منابع:
- بحارالانوار، ج40، ص 175، حدیث 56 --------- مناقب
مراجعه شود به: