باید گفت:
غربت دومعنی دارد
1) دوری از خاندان و وطن و شهر و دیار
2) کمی یاران و اعوان و آن حضرت به هر دو معنی غریب است.
در حدیث است که
امام جوادعلیهالسلام فرمود هر گاه این تعداد یعنی سیصد و سیزده نفر از اهل اخلاص برایش جمع شدند خداوند امر او را ظاهر می سازد بر معنی دوم غربت دلالت می کند پس ای انسان خردمند کمی تأمل کن و ببین که چگونه سالها و قرنها گذشته و این تعداد برای آن حضرت مسیر و جمع نشده است که این قویترین شاهد بر غربت اوست.
و دلیل دیگر بر این معنی روایتی است که در بحار از غیبت
شیخ طوسی نقل شده اینکه: نفس زکیه جوانی است از آل محمد نامش محمد بن الحسن که بی جرم و گناه کشته میشود و چون او را بکشند نه در آسمان عذر خواهی خواهند داشت و نه در زمین یاوری.
در آن هنگام خداوند
قائم آل محمدصلیاللهعلیهوآلهوسلم را با گروهی بر می انگیزد که از نظر مردم از سرمه نرمترند، وقتی خروج نمایند مردم به حال آنها گریه کنند چون می پندارند که ایشان به سرعت به دست دشمنان نابود خواهند شد و نیز دلیل و مؤید این معنی روایتی است که در
بحار الانوار از
امیرالمومنین علیعلیهالسلام آمده:
اصحاب مهدی(عج) جوانان هستند
بزرگسال در میان آنها نیست مگر همچون سرمة چشم و نمک درغذا که کمترین چیزها در غذا نمک است.
و برهر دومعنی غربت دلالت میکند فرمایش علیعلیهالسلام در حدیثی که در کمال الدین روایت شده فرمود: صاحب این امر همان رانده شدة فراری یگانه و تنهاست. ودر همان کتاب از داوودبن کثیر رقی آمده است که گفت از حضرت ابوالحسن موسی بن جعفرعلیهالسلام راجع به صاحباین امر پرسیدم فرمود: او همان رانده شده یکتا غریب پنهان از خاندانش می باشد که خونخواه پدرش خواهد بود.
منابع:
مکیال المکارم ، سید محمد تقی موسوی اصفهانی