• انگلستان در قرن هفدهم میلادی
• اصلاحات
• محدودیت
• استقرار مجدد پادشاهی
• ویولن
• حقایق ثبت شده

انگلستان در قرن هفدهم میلادی

قرن هفدهم دوره دشواری، برای انگلستان بود. در سال 1642م جنگ داخلی میان شوالیه ها و کله گردها در گرفت. شاه چارلز یکم در سال 1649 م اعدام شد و انگلستان مبدل به یک کشور مشترک المنافع گردید.
استقرار مجدد سلطنت در سال 1660 م نیز به نا آرامی های انگلستان خاتمه نداد. لندن دچار طاعون و حریقی شد که بخش اعظم شهر را نابود ساخت.

آتش سوزی بزرگ سال 1666 م بسیاری از مردم با عبور از رودخانه «تمز» بوسیله قایق، از حریق گریختند.

پس از آنکه چارلز اول (49 ـ 1600م) در سال 1625 م پادشاه گردید، روابطش با پارلمان روزبروز بدتر شد. زیرا هر یک از دو طرف اینگونه استدلال می کرد که حق فرمانروایی بر کل انگلستان را دارد. در سال 1642 م جنگ داخلی در گرفت که در نهایت منجر به شکست و اعدام پادشاه گردید. انگلستان به کشوری مشترک المنافع تبدیل شد، حکومت جدید درگیر مشکلات فراوانی شد. طرفداران پارلمان (کله گردها) در جنگ داخلی پیروز شده بودند و می بایست راههای جدیدی را برای حکومت و کشورداری بیابند. گروههای مختلف مردم خواسته های متفاوتی از حکومت داشتند

اصلاحات

بعضی از گروها مانند «مساوات طلبان» در پی آن بودند تا هر شخص حق رای داشته باشد و ثروت ملی به طور مساوی تقسیم شود، اما این جنبش سرکوب شد. در این میان پیوریتن ها، فرقه مذهبی که بر ضد تجملات و تشریفات کلیسای انگلستان بودند، از بقیه موفقتر عمل کردند. بسیاری از طرفداران پارلمان پیوریتن بودند، در نتیجه تاثیر فراوانی بر روش حکومتی انگلستان به جای گذاشتند.

محدودیت

پیوریتن ها معتقد به سخت گیری در آموزش کتاب مقدس بوده و با آنچه آنان رفتار «کفر آمیز» به حساب می آوردند، مخالف بودند. آنان قوانینی را از تصویب گذراندند که بسیاری از تفریحات سنتی مردم انگلستان را ممنوع می ساخت. سالنهای تئاتر تعطیل شد، ناسزاگویی، باده گساری و خروس بازی، گناهانی بزرگ به شمار می آمدند. در روزهای یکشنبه تنها اجازه انجام عبادات مذهبی در کلیسا و خواندن کتاب مقدس به مردم داده می شد.

استقرار مجدد پادشاهی

این معیارها در نزد بسیاری از مردم انگلستان که در انتظار آینده ای بدون نفوذ پیوریتنها بودند، به طور فزاینده ای ارزش خود را از دست می داد. این جریان پس از مرگ رهبر پیوریتن های کشور، الیور کراموال (1658-1599م) به حقیقت پیوست. پسر کراموال، ریچارد، مدت یکسال بر کشور حکومت کرد اما او حاکمی با نفوذ نبود، در نتیجه پارلمان تصمیم گرفت تا پسر پادشاه معدوم، چارلز دوم (85-1630م) را به حکومت فرا خواند تا پادشاه جدید گردد. بازگشت پادشاه ـ مشهور به «استقرار مجدد» ـ به عنوان پایان بسیاری از فعالیتهای پیوریتن ها تلقی می شد.

ویولن

ویلن آلتو، ساز رایج در انگلستان در قرن هفده بود و میان زانوان نگهداشته و با کمان نواخته می شد. اغلب در یک گروه، ویولنهایی با اندازه های مختلف نواخته می شد.

ساز قدیمی این ویولن آلتو که دارای صدای بم می باشد، یکی از انواع رایج و پرطرفدار این ساز می باشد.

حقایق ثبت شده

حریق بزرگ لندن در سال 1666م از یک مغازه نانوایی در پودینگ لین آغاز شد، شعله ها به سرعت زبانه کشید و در عرض چهار روز 13000 خانه و 87 کلیسا به خاکستر تبدیل شدند. علیرغم خسارتهای جانی و مالی گسترده، یکی از مزایای آتش سوزی آن بود که امکان نو سازی بخش عظیمی از شهر لندن را فراهم ساخت و ساختمانهای زیباتر و تمیزتر جایگزین بسیاری از زاغه ها شدند.


خط زمانی انگلستان در قرن هفدهم میلادی