ابو حمزه ثمالی از
امام باقر علیه السلام پرسید:« ای فرزند
رسول خدا، مگر همه‌ی شما ائمه، قیام‌کننده به حق نیستید؟»
فرمود:« آری.»
گفت:« پس چرا تنها مهدی علیه السلام « قائم» نامیده می شود؟»
امام فرمود:« پس از آنکه جدّم،
امام حسین علیه السلام، به شهات رسید، فرشتگان به گریه و شیون و فغان افتادند و در پیشگاه خداوند عرضه داشتند« ای معبود و سرور ما! آیا تو از کشته شدن برگزیده و فرزند برگزیده ات غافلی؟»
خداوند متعال به فرشتگان وحی کرد:« آرام بگیرید ملائکه من! سوگند به عزّت و جلالم که از آنها انتقام خواهم گرفت، هر چند زمانی بگذرد.»
آنگاه خداوند، امامان نسل امام حسین علیه السلام را به ملائکه نشان داد. در این حال، امام زمان علیه السلام برای نماز قیام کرده بود.(به نماز ایستاده بود.)
خداوند او را به فرشتگان نشان داد و فرمود:« به وسیله آن کسی که ایستاده است، از آنان انتقام می گیرم.» فرشتگان با این خبر شادمان شدند.
و از آن پس مهدی علیه السلام «قائم» نامیده شد.»
منابع:
بحارالانوار 51 /28 حدیث1----------- علل الشرایع