امام حسن علیه السلام پس از
بیعت مردم با پدرش به عنوان حاکم اسلامی، لحظه ای از پدر جدا نشد و در پیشبرد اهداف او تلاش چشمگیری کرد؛ به منظور خاموش ساختن ماجرای
طلحه و
زبیر و
عایشه به همراه او از
مدینه به طرف
عراق حرکت کرد؛ به دستور او به همراه
عمّاریاسر و
قیس بن سعد به
کوفه رفت، تلاش
ابوموسی اشعری را برای عدم همکاری با علی علیه السلام و عدم شرکت در جنگ با بصریان خنثی ساخت و کوفیان را به طرف لشکرگاه حضرتش گسیل داشت.
پس از آن در سه جنگ
جمل و
صفین و
نهروان در کنار پدر بود، گرچه به خاطر تلاش دشمنان برای کشتن او و کاستن از نسل
رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم از ناحیه پدرش اجازه جنگ به نحو جدی نیافت.
گاه به جای پدر نماز جمعه اقامه کرد. پس از ضربت خوردن پدر، طبیب ماهری را فرا خواند و وقتی درمان را بی‌نتیجه دید، به پای وصیت پدرش نشست و در بکار بستن وصایایش کوشید. اندکی قبل از ارتحال پدر نیز طی حکمی رسمی، مسئولیت اوقاف و صدقات پدر بر دوشش قرار گرفت.
مراجعه شود به:
اقامه نماز جمعه توسط امام حسن بجای پدر
جانشین پدر در اداره اوقاف و صدقات او
تصریح پیامبر و امام علی بر امامت امام حسن علیهم السلام
بسیج نمودن مردم کوفه
ضرورت رعایت ظاهر با وجود علم باطنی
دورانهای زندگی امام حسن علیه السلام