پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود:
روز قیامت، «رضوان» (فرشته نگهبان بهشت) و «مالک» (فرشته نگهبان جهنم) نزد من می آیند. مالک می گوید:« خداوند به من فرمان داد که آتش
دوزخ را بر افروزم، درهایش را ببندم و کلیدهای آن را به تو بدهم. من نیز چنین کرده‌ام و اکنون تو، ای محمد، کلیدها را بگیر.»
من می‌گویم:« این لطف را از خدا پذیرفتم و حمد برای اوست که بر من منت نهاد.»
آن گاه کلیدهای دوزخ را به
علی می دهم.
سپس رضوان می گوید:« خداوند به من فرمان داد
بهشت را زینت کنم، درهایش را ببندم و کلیدهای آن را به تو بدهم. اکنون این کلیدهای بهشت!»
من می گویم:« این لطف را از پروردگارم پذیرفتم و حمد از آن اوست که بر من منت نهاد.» و کلیدهای بهشت را نیز به علی علیه السلام می دهم.
آن گاه علی علیه السلام در حالی که کلیدهای بهشت و دوزخ را به دست دارد به کنار دوزخ می‌رود و آن را در دست قدرت خویش می‌گیرد. شعله ها و امواج خروشان آتش سر می کشد. آتش به علی می گوید:« ای علی از کنار من دور شو. چرا که نور تو شراره های مرا فرو نشاند.»
آن‌گاه علی علیه السلام یکایک مردم را نظر می‌کند، به دوستانش اشاره می‌کند و به آتش می گوید: «اینها را رها کن که دوستان منند.» و به دشمنانش اشاره می‌کند و به آتش می گوید:«اینها را بگیر که دشمنان منند.»
با فرمان علی دشمنانش طعمه آتش می شوند و دوستانش رهایی می یابند.
پیامبر در ادامه فرمود:« در روز قیامت، فرمانبرداری و اطاعت جهنم از علی علیه السلام از اطاعت خدمتکاران شما از شما بیشتر است.»
منابع:
- بحارالانوار، ج 39، ص 204 ----------- مناقب
مراجعه شود به: