دید کلی
با توجه به اینکه اشعه گاما دارای
تشعشع الکترومغناطیسی می‌باشد، آن فاقد بار و
جرم سکون است. اشعه گاما موجب
برهمکنشهای کولنی نمی‌گردد و لذا آنها برخلاف
ذرات باردار بطور پیوسته
انرژی از دست نمی‌دهند. معمولا اشعه گاما تنها یک یا چند برهمکنش اتفاقی با الکترونها یا هسته‌های اتم‌های ماده جذب کننده احساس می‌کند. در این برهمکنش‌ها اشعه گاما یا بطور کامل ناپدید می گردد یا انرژی آن بطور قابل ملاحظه‌ای تغییر می‌یابد. اشعه گاما دارای بردهای مجزا نیست، به جای آن ، شدت یک باری که اشعه گاما بطور پیوسته با عبور آن از میان ماده مطابق
قانون نمایی جذب کاهش می‌یابد.
در فروپاشی گاما ، هنگامی که یک
هسته تحت گذارهایی از حالات برانگیخته بالاتر به
حالات برانگیخته پایین‌تر یا
حالت پایه آن می‌رود، تشعشع الکترومغناطیسی منتشر می‌گردد. معادله عمومی فروپاشی گاما بصورت زیر است:
AZX*-------->AZX + γ
که در آنX و X
* به ترتیب نشان دهنده حالت پایه (غیر برانگیخته) و حالت با انرژی بالاتر است. قابل ذکر است که این فروپاشی با هیچ گونه تغییر در
عدد جرمی (A) و
عدد اتمی (Z) همراه نیست.
حالت برانگیخته هسته و حالت با انرژی پایین حاصل شده در اثر نشر پرتو گاما ، فقط زمانی به عنوان
ایزومر هسته‌ای در نظر گرفته می‌شود که
نیمه عمر حالت برانگیخته به اندازه‌ای طولانی باشد که بتوان آن را به سادگی اندازه گیری نمود. زمانی که این حالت وجود داشته باشد، فروپاشی گاما به عنوان یک
گذار ایزومری توصیف می‌گردد. اصطلاحات حالت نیمه پایدار یا
حالت برانگیخته برای توصیف گونه‌ها در حالات انرژی بالاتر از حالت پایه نیز به کار می‌رود.
حالتهای فروپاشی گاما
مباحث مرتبط با عنوان