امام صادق علیه السلام فرمود:
در زمان حکومت
عمر بن خطاب، شخصی به نام
قدامة بن مظعون شراب نوشید و دو نفر علیه او گواهی دادند. یکی شخصی به نام
عمرو تمیمی که اخته بود و دومی
معلی بن جارود. ولی یکی از این دو نفر گواهی داد که او را در حال نوشیدن شراب دیده است و دیگری گواهی داد که او را در حال استفراغ و بیرون ریختن شراب از دهان دیده است.
عمر با جمعی از اصحاب پیامبر مشورت کرد. از جمله به
امیرالمؤمنین علی علیه السلام هم گفت:« ای ابوالحسن، نظر تو چیست؟ تو همان هستی که
رسول خدا صلی الله علیه و آله درباره‌ات فرموده که آگاه ترین افراد امت و بر حق ترین قضاوت کننده هستی. گواهی این دو شاهد، با هم یکسان نیست.»
علی علیه السلام فرمود:« چرا؛ گواهی آنها با هم یکسان است زیرا از اینکه یکی از آنها او را در حال استفراغ شراب دیده، معلوم می‌شود که شراب نوشیده که بالا آورده است.»
عمر پرسید:« آیا شهادت خواجه درست است؟»
حضرت فرمود:« بی‌ریشی خواجه، مثل نداشتن عضوهای دیگر بدن است و دخلی به شهادت‌دادن ندارد.»
منابع:
- بحارالانوار، ج 40، ص 312، حدیث 85 --------- فروغ کافی
مراجعه شود به: