ابوالقاسم علی بن اسماعیل میکال
«وفات 376 ق / 986 م»
ابوالقاسم علی، فرزند ابوالعباس میکالی است که میکالیان مشهور پس از وی، اغلب از نسل او هستند. ابوالقاسم، مسطوعی دلاور، نیک مرد و در دفاع از مقدمات دین کوشا بود. وی در آغاز در نیشابور از ابو محمد عبدالله بن محمد شرقی و ابوحامد احمد بن محمد بن بلال بزار و ابوالفضل بن قوهیار و گروهی دیگر حدیث فرا گرفت. مدتی در
بغداد و
بصره به کتابت حدیث اشتغال داشت. زمانی به طرسوس رفت و با رومیان به جهاد پرداخت. سرانجام به قراوه در خراسان بازگشت و در آنجا سکونت گزید. وی در قراوه ، مالی فراوان هزینه کرد، وسایل بسیار به آنجا آورد و چاههای آب شیرین احداث کرد، آبادیها ساخت و بر این همه املاک مهمی وقف کرد. وی در قراوه درگذشت و در آرامگاهی که در جنب رباطش ساخته بود به خاک سپرده شد.