آیت الله محمد على شاه آبادى 1294 – 1369 هـ.ق
ولادت :
میرزا محمـد علـى شاه آبادى در سال 1294 هـ.ق در یک خانواده عالم خیز و علم دوست در شهر اصفهان متـولد شد.
خاندان :
پدرش مرحوم شیخ محمد جواد حسیـن آبادى اصفهانى از بـر جسته تریـن شاگردان ( صاحب جـواهر) بـوده و از او اجازه اجتهاد و روایت داشته است.
تحصیلات :
مقدمات علـوم را از محضر پـدر بزرگـوارش فرا گرفت و سپـس بـراى تکمیل مراتب علمـى به نجف اشرف رهسپار گردیده و بعد از درک و استفاده از محضر اساتید آنجا به سامـرا رفته و در درس علماى آن سامان نیز شرکت کرد و به درجه اجتهاد نائل آمد، با اینکه مـرحـوم میـرزاى دوم و یکـى دیگـر از اساتیـدش تمایل داشتند که معظم له در ایـن حـوزه علمیه بمانند ولى بنابر اصرار والـده محترمه خـود، به ایران آمد.
اساتید :
وى در محضر بزرگانى چون :
1 _ مرحوم شیخ محمد کاظم خراسانـى.
2 _ مرحـوم شیخ فتح الله شریعت اصفهانى.
3 _ مرحـوم میرزا حسیـن خلیلى .
4 _ برادرش مرحـوم آقـا شیخ احمـد بیـدآبـادى .
5 ـ میـرزا حـاج هـاشـم خـوانسارى چهار سـوقى.
6_ مرحـوم حاج میرزا حسـن آشتیانى.
7 _ مرحوم میرزا هاشـم گیلانى.
8 _ مـرحـوم میـرزا محمـد تقـى شیـرازى ( میـرزاى دوم ).
شـرکت جست و از افـاضات آن بزرگواران بهره هاى فراوان برد.
شاگردان :
مرحوم شاه آبادى در سال 1347 هـ.ق به حـوزه نو پاى قـم آمد و به تربیت و تعلیـم طلاب علوم دینى همت گماشت و شاگردان وارسته و مبـرزى را تـربیت کرد که هر کـدامشان تـوانستنـد چـون خـورشیـد فـروزانـى جـوامعى را از انـوار خـود روشـن کنند. بر جسته ترین شخصیتـى که از انـوار علـوم ربانـى ایـن عارف کامل اقتباس کرده و برکات انفاس قدسیه اش، تـوشه ها بر گرفته، حضـرت
امام خمینى (ره) است. که در حـدود هفت سـال در رشته عرفـان و فلسفه از ایشـان بهره گرفت.
تألیفات :
تألیفات و آثار علمى آن مرحـوم داراى محتـواى غنى و نشان دهنده ابتکار و مقام بلند علمى ایشان است برخـى از آنها عبارتند از :
1ـ شذرات المعارف
2ـ القـرآن و العتره
3ـ الایمان و الرجعه
4ـ الانسـان و الفطـره
5ـ رشحـات المعارف
6ـ مفتاح السعاده فـى الاحکام العبـاده
7ـ حـاشیه کفـایه الاصـول خـراسـانـى در اصـول فقه
8 ـ منازل السالکین در عرفان
9ـ رساله العقل و الجهل
10ـ رساله در نبوت
گفتار بزرگان :
حضرت امام خمینى (ره) در حق استاد خود فرمودند : مـن در طـول عمـرم روحـى به لطافت و ظرافت آیت الله شاه آبـادى ندیدم.
خصوصیات اخلاقى :
اولین ویژگـى ایـن عارف واصل، سجایاى اخلاقـى خاص و ظریف ایشان بـوده است.
و نیز از ویژگى هاى ایشـان بـود که بـا ایـن مقـام والاى علمـى، اصرار داشت براى عمـوم مردم صحبت کرده و معارف الهى را به آنان تعلیم و تفهیـم کند و گاهى که به ایشان عرض مى شد ایـن مطلب را معلـوم نیست غیر اهل علـم بفهمند و درک کنند، جـواب مـى دادند بگذاریـد ایـن مطـالب به گـوش همیـن هـا هـم بخـورد.
فعالیت :
وى بعد از مراجعت از عراق در تهران سکـونت گزید و در مسجد (سراج الملک) یعنى مسجدى که جدش در آن اقامه نماز مى نمـود به تـرویج و تبییـن معارف اسلام پـرداخت.
معظم له به سال 1354 هـ.ق بعد از هفت سال کـوشـش و تلاش و تربیت نفـوس مستعد به تهران مراجعت نمـود و در آنجا به تـرویج دیـن و تـدریـس فقه و اصـول و فلسفه و حکمت پـرداخت و سپـس در شبستان مسجد جامع، اقامه جماعت کرده و از مسجـد به عنـوان سنگرى بـراى مبـارزه علیه دولت جـابـر وقت استفاده کـرد و در زمانـى که رضا خان تصمیـم جدى بر تعطیل مساجد و محافل مذهبـى گرفته بـود، ایشان مقاومت کرده و همچنان به وظایف شرعى و روشنگرى ادامه مـى داد.
وفات :
سرانجام ،ایـن فقیه پارسا و عارف با تقـوا پـس از 77 سال زندگى پر بـرکت، در روز پنج شنبه سـوم صفر سال 1369 هـ.ق در تهران بـدرود حیات گفت و به لقاء خـداى خـود شتافت و جنازه مطهرش بـا تجلیل و تکـریـم فـراوان به شهر رى انتقال داده شـد و در زاویه حرم مطهر حضرت عبدالعظیـم (علیه السلام) در مقبره شیخ ابوالفتوح رازى دفن گردید.
!منابع