دید کلی
به غیر از
چشم انسان با گستره بسیار محدود حساسیتش (تقریبا 7000 – 4000 آنگستروم ) تنها آشکارسازی که تا همین سالهای اخیر بطور وسیعی مورد استفاده قرار می گرفت،
صفحه عکاسی بود. گستره طول موج برای امولسیونهای عکاسی معمولی در حدود 7000 – 2300 آنگستروم است.
امولسیونهای حساس مخصوص
فرو سرخ تا ورای 12000 آنگستروم نیز پیش رفته‌اند. اما حساسیت آنها ناچیز است. صفحات عکاسی فرابنفش ، با امولسیونهای تقریبا عاری از ژلاتین ، تا ناحیه
اشعه ایکس حساس هستند اما نمود آنها در مقایسه با ناحیه مرئی کم است.
حوزه عمل آشکارسازهای نوری
در حدود 30 سال اخیر پیشرفتهای زیادی با استفاده از
آشکارسازهای فوتو الکتریک به عمل آمده است. هم اکنون تکثیرکننده های
فوتونی در بیش از همان گستره طول موج صفحات عکاسی به کار می روند. برای
کوارتز حدود عبور ، یعنی 2000
آنگستروم ، دو نوع تعدیل امکان پذیر است. معمولتر از همه این که پنجره یک تکثیر کننده فوتونی متعارف با لایه‌ای از
فسفر (معمولا
سدیم
سالسلیت) پوشانده می‌شود تا نور فرودی را به طول موجی به حد کافی بلند برای عبور از پنجره تبدیل کند. کارآیی این فرآیند با کاهش طول موج به حدود 1000 آنگستروم افت می کند. ولی بعد از آن تا پایین‌تر از 300 آنگستروم ثابت می ماند.
آشکارسازی باریکه با تکثیر کننده فوتونی
در روش تکثیرکننده‌های فوتونی باز با کاتدها و داینودهای فلزی که در معرض هوا خراب نمی‌شوند، می‌تواند در خلا طیف نگار یا در یک اطاقک جداگانه تخلیه شده‌ای مورد استفاده قرار گیرند، تابع کار بزرگ
کاتد مانع واکنش این تکثیر کننده در طول موجهای بالای 3000/2000 آنگستروم می‌شود. ( به این دلیل گاهی اینها را تکثیر کننده خورشید کور می‌نامند) بطوری که نور پراکنده شده با طول موج بلندتر آشکار نمی‌شود.
عکسبرداری مکانیزم با آشکارسازی
از آنجایی که ثبت از طریق عکاسی و
فوتوالکتریکی می‌توانند گستره طول موج یکسانی مورد استفاده قرار گیرند. لذا انتخاب بین آنها بستگی به آزمایش مورد نظر دارد. از نقطه نظر مکانیکی ، ساختن
طیف نگارهای با قدرت تفکیک زیاد است. اما مزایای اصلی عکسبرداری عبارت از مکان جمع آوری دراز مدت برای طیفهای بسیار ضعیف و به اصطلاح مزیت هم زمانی است.
به عبارتی ثبت هم زمان تعداد زیادی از عناصر طیفی از طریق فوتوالکتریکی ، ثبت اخیر فقط می‌تواند توسط طیف نمایی تبدیل فوریه انجام شود و حتی خود این امر مستلزم وجود یک منبع ثابت در یک فاصله زمانی قابل توجه یا منبعی قابل تکثیر از یک درخش به درخشی دیگر است. از طرف دیگر ، آشکارگرهای فوتوالکتریک ، وقتی که تفکیک زمانی مورد نیاز است، نظیر موقع تعقیب گسیل از یک لوله تخلیه پششی یا شوکی یا به هنگام اندازه گیری طول عمر بسیار برترند. به علاوه جواب خطی آنها مزیت بزرگی در اندازه گیری شدت و در کارهای مربوط به لایه خطی به شمار می‌رود و کارآیی آنها بیشتر است.
مباحث مرتبط با عنوان