هدف آزمایش

هر کسی می‌تواند نقطه کور خود را بیابد.

وسایل مورد نیاز

• یک کاغذ مقوایی به ابعاد 8 × 13 سانتیمتر
• یک خط کش

تئوری آزمایش

نورهای دریافت شده توسط شبکیه چشم به صورت سیگنال به مغز رفته و در آن جا تصاویر تجزیه و تحلیل می‌شوند. ولی ناحیه‌ای در شبکیه وجود دارد که تصاویر در آن قسمت به اطلاعات بینایی تبدیل نمی‌شوند. این قسمت، "نقطه کور چشم" است.

شرح آزمایش

همانند شکل زیر ، یک نقطه و یک علامت ضربدر روی کاغذ مقوایی بکشید.




کاغذ مقوایی را طوری در دست بگیرید که علامت ضربدر در سمت راست قرار گیرد. چشم راست را بسته و با چشم چپ به ضربدر نگاه کنید. توجه کنید که نقطه را هم می‌توانید ببینید. روی ضربدر تمرکز کرده و همچنان که نقطه در میدان دید شما قرار دارد، کاغذ مقوایی را به صورت خود نزدیک کنید. وقتی شما کاغذ مقوایی را به چشم نزدیک می‌کنید، نقطه ابتدا ناپدید و دوباره ظاهر می‌شود. حالا چشم چپ را بسته و با چشم راست به نقطه نگاه کنید. این بار وقتی کاغذ را نزدیک صورت می‌آورید، علامت ضربدر ناپدید و ظاهر می‌شود.

آزمایش را دوباره تکرار کنید، این بار کاغذ مقوایی را طوری بچرخانید که نقطه و ضربدر در راستای یکدیگر واقع نشوند، آیا باز هم نتیجه مشابه حالت قبل است؟

چه اتفاقی در حال وقوع است؟

عصبهای بینایی ، پیغامها را از مغز شما منتقل می‌کنند. این مجموعه از عصبهای الیافی از نقطه‌ای در شبکیه خارج می‌‌شوند. در این نقطه از شبکیه چشم ، هیچ گیرنده نوری وجود ندارد. وقتی کاغذ را طوری نگه داشته‌اید که نورهایی که از نقطه می‌آیند در این نقطه کور به شبکیه می‌رسند، شما نقطه را نمی‌بینید.

شما می‌توانید این آزمایش را به گونه‌ای دیگر نیز انجام دهید. خط مستقیمی روی مقوا از یک لبه به لبه دیگر طوری بکشید که خط از ناحیه وسط نقطه و ضربدر بگذرد. ملاحظه می‌کنید که وقتی که نقطه ناپدید می شود، به نظر می‌رسد که خط ممتد است بدون هیچ شکافی که نقطه در آن باشد.

به همین دلیل است که شما به نقطه کور خود در مشاهدات روزانه توجه نمی‌کنید.