یعقوب بیگ آق قویونلو
«وفات 883 - 896 ق / 1478 - 1491 م»
یعقوب بیگ، پسر
اوزون حسن بود که پس از مرگ برادرش
خلیل سلطان در 883 ق / 1478 م به سلطنت رسید. در زمان فرمانروایی او، الوند بیگ فرزند خلیل در شیراز و کوسه حاجی، از اعیان بایُندریه، در
اصفهان شورش کردند که هر دو سرکوب شدند. در 885 ق / 1480 م، پوشنگ دواتدارِ قایتبای، سلطان
مصر، با لشکری به دیار بکر آمد که در پی آن یعقوب،
بایندر بیگ،
سلیمان بیژن و صوفی خلیل موصلو را به جنگ سلطان
مصر روانه کرد. پوشنگ در این جنگ کشه شد و در همین سال، بالش بیگ، امیر الامرای شام که آهنگ تصرف دیار بکر را داشت، به دست لشکریان یعقوب به قتل رسید «قزوینی:
لب التواریخ، ص 364». دوران 12 ساله فرمانروایی یعقوب، صرف تحکیم پایههای حکومت شد. در زمان او، مرزهای سرزمین
آق قویونلو همان مرزهای هنگام مرگ
اوزون حسن بود «
هینتس: تشکیل دولت ملی در ایران، ص 114». فضل بن
روزبهان خنجی در عالم آرای امینی، از او به عنوان جانشین شایسته اوزون حسن یاد کرده است/ص 150
دانستههای بسیاری از او در دست نیست، زیرا در زمان فرمانروایی او بر خلاف زمامداری پدرش، جهانگردی به ایران نیامد «هینتس: تشکیل دولت ملی در ایران، ص 150». در دوره فرمانروایی یعقوب، آشوب شیخ حیدر فرزند شیخ جنید که به قتل او منتهی شد، از نظر سیاسی، بزرگترین تهدید محسوب میشد. مورخان او را به دانش پروری و شاعر نوازی ستودهاند «
منجم باشی؛ صحائف الاخبار، ج 3، ص 166».
سلطان یعقوب بر اثر بیماری در 11 صفر 896 ق / 24 دسامبر 1490 م در
قراباغ درگذشت، هرچند برخی مورخان چنین حکایت میکنند که مرگ او ناشی از مسمومیتی است که توسط همسرش صورت گرفته است. انجمن
هاکلیوت: سفرنامههای ونیزیان در ایران، صص 399 – 400.