فاطمه زهرا علیهاسلام پس از رحلت پدر اسیر غم و اندوه فراوان شد و شب و روز اشک میریخت به طوریکه بعضی از بزرگان کوته فکر و شیوخ کم فهم زبان اعتراض گشودند و با واسطه
امیرالمومنین پیغام دادند که گریهها محدود شود؛ غافل از آنکه گریههای فاطمه علیهاسلام نه تنها برای رحلت
رسول خدا بود که گریه مظلومیت بود؛ مظلومیت خودش و مظلومیت صاحب ولایت عظمی، امیرالمومنین.
گریه زهرا برای از دست رفتن حقیقت دین و فرو ریختن خیمه شریعت بود که عدهای دنیاپرست نادان، چرخ زعامت و خلافت را به نفع خود چرخاندند و سلطان ولایت را به خانه هجران کشاندند.
فاطمه علیهاسلام با گریه خود، مظلومیت علی را تا
قیامت به اثبات رساند. در این باب به برخی وقایع اشاره می کنیم.
1--
اندوه فاطمه علیهاسلام در رحلت پدر
2--
گریه فاطمه علیهاسلام و شنیدن صدای بلال
3--
گریه فاطمه علیهاسلام در بیت الاحزان
4--
تداوم گریه فاطمه زهرا
5--
علت گریه فاطمه علیهاسلام