کلیات گیاه شناسی
گاو زبان گیاهی است علفی و یکساله که ارتفاع ساقه آن تا 60
سانتیمتر می رسد ساقه آن شیار دار و خاردار می باشد . برگهای این گیاه ساده و پوشیده از تارهای خشن است . گلهای آن برنگ آبی ، سفید ، بنفش و آبی می باشد . گاو زبان احتمالا از شمال
آفریقا بنواحی دیگر راه یافته و امروزه در منطقه
مدیترانه ، نواحی شمال آفریقا و قسمت هایی از
خاورمیانه می روید . گل ، برگ و سرشاخه های گلدار آن بمصرف دارویی می رسد .
ترکیبات شیمیایی: گل گاو زبان و برگ های آن دارای لعاب فراوان است . این گیاه دارای
نیترات پتاسیم ، رزین ها ف مالات
کلسیم ،
منگنز ،
منیزیم ،
اسید فسفریک و
آلانتوئین می باشد .
خواص داروئی: گاو زبان از نظر
طب قدیم ایران سرد است:
- گل گاو زبان و برگ های تصفیه کننده خون است.
- آرام کننده اعصاب است.
- عرق آور است.
- ادرار آو ر است.
- کلیه ها را تقویت می کند.
- سرماخوردگی را برطرف می کند.
- برای از بین بردن سرفه از دم کرده گل گاو زبان استفاده کنید.
- در درمان برونشیت موثر است.
- بی اختیاری دفع ادرار را درمان می کند.
- التهاب و ورم کلیه را درمان می کند.
- در درمان بیماری سرخک و مخملک مفید است.
- ضماد برگ های گاو زبان برای رفع ورم موثر است.
- برگهای گاوز بان را بپزید و مانند اسفناج از آن استفاده کنید.
- برگهای تازه گل گاو زبان دارای مقدار زیادی ویتامین C می باشد و در بعضی از کشورها آنرا داخل سالاد می ریزند .
مضرات : گاوزبان بعلت داشتن
آلکالوئید برای زنان حامله و کودکان مضر است.