کلیات گیاه شناسی

گاو زبان گیاهی است علفی و یکساله که ارتفاع ساقه آن تا 60 سانتیمتر می رسد ساقه آن شیار دار و خاردار می باشد . برگهای این گیاه ساده و پوشیده از تارهای خشن است . گلهای آن برنگ آبی ، سفید ، بنفش و آبی می باشد . گاو زبان احتمالا از شمال آفریقا بنواحی دیگر راه یافته و امروزه در منطقه مدیترانه ، نواحی شمال آفریقا و قسمت هایی از خاورمیانه می روید . گل ، برگ و سرشاخه های گلدار آن بمصرف دارویی می رسد .
ترکیبات شیمیایی: گل گاو زبان و برگ های آن دارای لعاب فراوان است . این گیاه دارای نیترات پتاسیم ، رزین ها ف مالات کلسیم ، منگنز ، منیزیوم ، اسید فسفریک و آلانتوئین می باشد .
خواص داروئی: گاو زبان از نظر طب قدیم ایران سرد است 1)گل گاو زبان و برگ های تصفیه کننده خون است 2)آرام کننده اعصاب است 3)عرق آور است 4)ادرار آو ر است 5)کلیه ها را تقویت می کند 6)سرمخوردگی را برطرف می کند7)برای از بین بردن سرفه از دم کرده گل گاو زبان استفاده کنید 8)در درمان برونشیت موثر است 9)بی اختیاری دفع ادرار را درمان می کند 10)التهاب و ورم کلیه را درمان می کند 11) در درمان بیماری سرخک و مخملک مفید است12)ضماد برگ های گاو زبان برای رفع ورم موثر است 13)برگهای گاوز بان را بپزید و مانند اسفناج از آن استفاده کنید 14)برگهای تازه گل گاو زبان دارای مقدر زیادی ویتامین C می باشد و در بعضی از کشورها آنرا داخل سالاد می ریزند .
طرز استفاده: به مبحث نسخه پیچی گیاهان دارویی برای بیماری مورد نظر مراجعه نمایید
مضرات : گاوزبان بعلت داشتن آلکالوئید برای زنان حامله و کودکان مضر است