تاریخچه ی:
گاز
V{maketoc}
!مقدمه
((ارسطو)) که نظریهای فیلسوفان ((یونان|یونانی)) پیش از خود را خلاصه کرده بود، عقیده داشت که همه ((ماده|مواد)) موجود در ((کره زمین|زمین)) از چهار عنصر ((«خاک))، ((آب))، ((هوا)) و ((آتش))) حاصل شده است. سه عنصر از چهار عنصر ارسطو به سه حالت ماده ، یعنی ((جامد))، ((مایع)) و گاز و عنصر چهارم به ((انرژی)) مربوط می شود.
دانشمندان، ((قرن|قرنها)) گازها را نوعی هوا یا ((مخلوط|مخلوطی)) از هوا با ناخالصی های گوناگون می دانستند. یوهان وان هلمونت، نخستین کسی که تفاوت اساسی بین گازها را دریافت، در اوایل قرن هفدهم نام گاز را که از کلمه یونانی Chaos گرفته شده ، به آنها اطلاق کرد.ولی تا زمان آنتوان لاوازیه (اواخر قرن هیجدهم) اهمیت کامل این تمایز تشخیص داده نشد. لاوازیه در 1778 بر اساس این واقعیت که هوا مرکب از گاز ((اکسیژن)) و گاز ((نیتروژن)) است، تفسیری درست از واکنشهای احتراق به عمل آورد.
!حالت گازی
از مطالعه خواص گازها این نتیجه حاصل می شود که مولکولهای گاز کاملا از یکدیگر جدا بوده، دارای حرکت سریع می باشند. آشناترین گاز یعنی هوا، در واقع مخلوطی از چند گاز است. آزمایش نشان می دهد که از دو (یا چند) گاز می توان به هر نسبت مخلوطی کاملا ((مخلوط همگن|همگن)) به دست آورد. ولی چنین تعمیمی در مورد ((مایع|مایعات)) صدق نمی کند. چون هر گاز را به صورت مولکولهای جدا از هم با فواصل نسبتا زیاد می دانیم، قرار گرفتن ((مولکول|مولکولهای)) یک گاز در میان مولکولهای گاز دیگر امری معقول و بدیهی به نظر می رسد. این مدل مولکولی برای توضیح تراکم پذیری گازها نیز به کار می آید، عمل تراکم ، نزدیکترکردن مولکولهای گاز به یکدیگر است.
گازها در هر ظرفی که وارد شوند، در تمام ((حجم)) آن پخش می گردند. گاز معطری که در اتاقی رها می شود، به زودی در تمام قسمتهای آن اتاق قابل تشخیص است. پخش شدن گازها با قبول حرکت دائمی و سریع مولکولهای گاز قابل توجیه است. علاوه بر این مولکولهای گاز ضمن حرکت نامنظم خود به جدار ظرف برخورد می کنند و این برخوردهای بی شمار، بیانگر این واقعیت است که گازها به دیواره های ظرف خود ((فشار)) وارد می کنند.