با مرگ غول سرخ، جرمش 90 درصد کاهش می یابد و بعد بدور هسته متلاشی شونده اش یک سحابی سیاره ای تشکیل می دهد. با کوچک شدن هسته، ماده اش بیشتر از آنچه که مواد در زمین فشرده می شوند، متراکم می شود. در زمانی خاص، ماده هسته در برابر فشردگی بیشتر مقاومت می کند. حالا دیگر هسته به کوتوله ای سفید با حداقل 4/1 جرم خورشیدی و حجمی معادل حجم زمین تبدیل شده است. کوتوله های سفید آنقدر متراکمند که تنها یک قاشق چایخوری ماده شان 4/1 تن وزن دارد.

کوتوله سفید با فشرده شدن اتمها، هسته ها و الکترونهایشان متراکمتر می شوند.	هسته متلاشی شونده جاذبه اتمهای کربن دارای ساختار اتمی عادی را بسوی مرکز هسته می کشد.