| {FANCYTABLE(border=0)} ~|~ ~w:5% {picture=cinema.gif width=50 } ~rs:5 ~|~ | | {FANCYTABLE(border=0)} ~|~ ~w:5% {picture=cinema.gif width=50 } ~rs:5 ~|~ |
| ~h:5 ~cbgc:#cc0000 ~|~ ~cbgc:#cc0000 | | ~h:5 ~cbgc:#cc0000 ~|~ ~cbgc:#cc0000 |
| ~W:88% ::((تاریخ سینما)) ((سینما| سینماوتلویزیون)) ((گونه های سینمایی| گونهها(ژانرها) )) ((متحرکسازی)) ((فیلمسازی ساده)) ((معرفی کتابهای سینمایی |معرفی کتاب)) :: ~|~ ~w:7% | | ~W:88% ::((تاریخ سینما)) ((سینما| سینماوتلویزیون)) ((گونه های سینمایی| گونهها(ژانرها) )) ((متحرکسازی)) ((فیلمسازی ساده)) ((معرفی کتابهای سینمایی |معرفی کتاب)) :: ~|~ ~w:7% |
| ~h:5 ~cbgc:#cc0000 ~|~ ~cbgc:#cc0000 | | ~h:5 ~cbgc:#cc0000 ~|~ ~cbgc:#cc0000 |
| ~~brown:@#22:سینمای کمدی ( Comedy)#@~~
تعریف ساده و بنیادی __کمدی__ در ((تئاتر)) و ((سینما)) این است که : کمدی اثری است که در بیننده شادی و نشاط ایجاد کند و به خوبی و خوشی به پایان برسد. اما غنای یک اثر کمدی به مفهومی بستگی دارد که به واسطه آن ، تماشاگر به خنده افتاده.
انواع مختلفی کمدی وجود دارد ، که هر یک به شیوه ای در بیننده شادی و خنده ایجاد می کنند ، برای مثال در کمدی های تلخ و سیاه ، خنده از رخ دادن یک ماجرای جدی ، ایجاد می شود و حتی گاه ، پایان تلخی هم دارد. اما عامل مشترک در همه انواع کمدی ، وجود رگه های مضحک در رفتار و عملکرد انسان هاست و نیز کوشش در جهت خنداندن تماشاگر ، به واسطه خطاها و ناکامی های آدم هایی کمی کند ذهن تر از خود آنان و یا باهوش تر از خود آنان. در حالت اول ، تماشاگر خود را برتر از قهرمان کمدی می پندارد و به این حس برتری دامن می زند و در حالت دوم که قهرمان از او برتر است ، جهان را از چشم او می بیند.
@#22:~~brown:تاریخچه ای بر سینمای کمدی~~#@
فیلم کمدی جزو اولین گونه های سینمایی بود که شکل گرفت و به خوبی تداوم پیدا کرد. در واقع فیلم سازان اولیه سینما ، بعد از آنکه در تجربه های اولیه شان ، فیلم های مستند و واقعی از زندگی مردم ارائه دادند ، در تجربه های بعدی به سراغ خنداندن مردم رفتند ، زیرا از طرفی نمایش های خنده دار در بین مردم بسیار پر طرفدار بود و ثانیا ، از آنجا که آنها به دنبال بازیگران تئاتر می رفتند تا در فیلم هایشان بازی کنند ، کمدین و شخصیت های خنده دار بین آنها بسیار بود. بسیاری از آنها از فیزیک مناسبی برخوردار نبودند ، برای مثال بسیار چاق بودند و یا بسیار کوتاه و یا ... . و همین ویژگی ها بود که آنها را به سمت اجرای نمایش های کمدی و بعدا فیلم های کمدی کشاند. درواقع این شخصیت ها ، کمدین های روی صحنه بودند و حال می خواستند کمدین های عرصه سینما باشند. به این ترتیب ، فیلم های کمدی اولیه ، بر اساس بازیگرانشان شکل می گرفتند و آنها بودند که به فیلم هایشان هویت می بخشیدند ، این روشی است که بسیاری از فیلم های کمدی بر اساس آن ساخته شده اند ، اینکه بازیگرانی تنها در کار کمدی هستند و نام مشخصی دارند که در تمام فیلم هایشان آن را حفظ می کنند و در واقع فیلم هایشان بیش از آنکه نام خود را داشته باشند ، بر اساس نام کمدینشان شناخته شده هستند.
~W:85% ~cs:3 {picture=MaxLinder1.jpg width=150 height=220 align=LEFT width=50 } بسیاری ((ماکس لندر)) __( Max Linder )__ فرانسوی را ، اولین کمدین بزرگ تاریخ سینما می دانند. __لندر__ کار خود را از ((کمپانی پاته)) __( Pathe )__ در __فرانسه __آغاز کرد ، که مهم ترین کمپانی فیلم سازی در فرانسه و یکی از مهم ترین ها در جهان تا پیش از جنگ جهانی اول بود. __ماکس لندر__ در این کمپانی بیش از چهارصد فیلم ساخت ، که نویسنده ، کارگردان و بازیگر همه آنها خودش بود. او در عمده این فیلم ها شخصیت ظریف مردی شیک پوش و خوش برخورد را که بسیار بد شانس است را ، بازی کرد و با همین نقش به شهرتی جهانی دست یافت. تاثیر لندر بر کمدی های ((مک سنت)) __( Mack Sennett )__ و ((چارلی چاپلین)) تردید ناپذیر است.
~W:85% ~cs:3 {picture=macks.jpg width=210 height=185 align=right width=50 } مهم ترین پایه گذار سینمای کمدی صامت در __آمریکا __، __مک سنت__ بود. __مک سنت__ که در بسیاری از فیلم هایی که ((دیوید وارک گریفیث |گریفیث)) برای ((پیشگامان سینمای آمریکا |کمپانی بیوگراف)) ساخته بود ، بازی کرده بود ، به دقت از __گریفیث__ فیلم سازی را آموخت. مک سنت بعد از مدتی کار برای کمپانی های مختلف ، سرانجام کمپانی خود را با همکاری چند تن دیگر ، به نام __کی استون فیلم ( Keystone Film Company )__ تاسیس کرد و در بین سال های __1913__ تا __1935__ ، هزاران فیلم کوتاه و بیش از صد فیلم بلند ساخت. مک سنت موفق شد یک گونه سینمایی برای خود خلق کند ، ((انواع کمدی |کمدی اسلپ استیک)). این گونه سینمایی از سیرک ، نمایش های کمدی ، پانتومیم ، فیلم های تعقیب و گریز کمدین فرانسوی ، یعنی __ماکس لندر __و ... مایه گرفته بود. مک سنت در این نوع کمدی ها ، جهانی پر هرج و مرج را خلق می کرد ، متشکل از پرتاب های خامه و شیرینی ، آویزان شدن از پرتگاه ها ، تقیب و گریز اتومبیل ها ، ضرب و شتم های پر سر و صدا و ... . فضایی که او خلق می کرد سرشار از تحرک بود و همه چیز در آن به شوخی گرفته می شد. این سبک کمدی با ظهور چهره های مطرح و نامداری چون __چارلی چاپلین__ ، ((باستر کیتن)) __( Buster Keaton )__ ، ((هری لنگدون)) __( Harry Langdon )__ و ((هرولد لوید)) __( Harold Lioyd )__ ، توسعه یافت. هر یک از این چهره ها شخصیتی خاص را از خود به نمایش گذاشتند و سینمای کمدی را بسیار ارتقاء دادند و به این ترتیب عصر طلایی کمدی شکل گرفت. به این جهان آکنده از بی نظمی و سردرگمی ، قهرمان زن کمدی هم افزوده شد و خط داستانی فیلم ها را به سوی فیلم های عاشقانه کمدی کشاند. __پانتومیم__ به یک جزء اصلی سینمای کمدی بدل گشت و هر یک از این هنرمندان که در بالا اشاره شد ، از مهارت های بدنیشان برای خلق فضای شاد و کمیک ، سود جستند.
~W:85% ~cs:3 {picture=marx2.png width=210 height=190 align=left width=50 } با ورود صدا به سینما ، سینمای کمدی دستخوش دگرگونی اساسی شد. کماکان شوخی تصویری وجود داشت ، اما شوخی های کلامی بعد تازه ای به سینمای کمدی بخشیده بود. برخی کمدین ها توانستند خود را با این تحول جدید وفق دهند و برخی نیز نتوانستند. در این میان ((لورل و هاردی)) __( Stan Laurel & Oliver Hardy )__ بسیار موفق بودند. اما شاید موفق ترین کمدین های این دوران ((برادران مارکس)) __(Marx Brothers )__ باشند. __برادران مارکس__ ، چهار کاراکتر بودند به نام های __هارپو __، __گرچو__ ، __زپو__ و __چیکو__ که فیلم های آنها علاوه بر برخورداری از صحنه های کمیک ناشی از هرج و مرج و بی نظمی ، سرشاز از دیالوگ های احمقانه و بی سر و ته و در عین حال بسیار طنز آمیز بود. از جمله فیلم های مطرح برادران مارکس می توان به ((سوپ اردک)) __( 1933- Duck Soup )__ و ((شبی در اپرا)) __( 1935- A Night at the Opera )__ اشاره کرد.
در دهه __1930__ نوع دیگری از کمدی نیز مطرح شد. این کمدی به آثار تئاتری شباهت داشت ، رئالیستی بود ، به مسائل روز اجتماعی می پرداخت ، ساختار نمایشی داشت و هوشمندانه بود. این کمدی ها به دیالوگ های طنز آمیز تکیه زیادی می کردند و از طرفی مورد علاقه تماشاگران هوشمندی بودند که به تازگی به سینما روی آورده بودند. از جمله این کمدی ها می توان به __درد سر در بهشت ( 1932- Trouble in Paradise )__ ، ساخته ((ارنست لوبیچ )) __( Ernst Lubitsch )__ ، __در یک شب اتفاق افتاد ( 1934- It Happened One Night )__ ، ساخته ((فرانک کاپرا)) ( Frank Capra ) و __بزرگ کردن بچه ( 1938- Bringing Up Baby )__ ، ساخته ((هاوارد هاکس)) __( Howard Hawsk )__ اشاره کرد.
در دهه __1940__ و به ویژه ، در سال های اوج جنگ جهانی دوم و سال های جنگ سرد ، دیگر جای زیادی برای کمدی و شوخ طبعی وجود نداشت. در اواخر دهه __1950__ و اوایل دهه __1960__ ، چند فیلم کمدی ساخته شدند ، ولی آشکارا نازل و بسیار سطحی بودند. در همین دوران ((بیلی وایلدر)) __( Billy Wilder ) __، فیلم ساز بزرگ و مطرح آمریکایی چند فیلم درخشان با مایه های کمیک ساخت که از میان آنها دو فیلم ، __بعضی ها داغش رو دوست دارند__ __( 1959- Some Like It Hot )__ و __آپارتمان ( 1960- Apartment )__ ، جزو بهترین فیلم های کمدی تاریخ سینما هستند. این دو فیلم __وایلدر__ ، بهره مند از نوع خاص طنزپردازی او بودند و اکنده از شوخی های کلامی درخشان.
~W:85% ~cs:3 {picture=Jerry1.jpg width=170 height=220 align=right width=50 } دهه پنجاه همچنین ، شاهد ظهور ((جری لوئیس)) __( Jerry Lewis )__ بود. فیلم های اولیه __جری لوئیس__ ، آثاری پر تحرک بودند و یادآور فیلم های قدیمی کمدی. اوج فعالیت __جری لوئیس__ در دهه شصت و هفتاد بود.
به این ترتیب سینمای کمدی که شروعی قدرتمند و دوران اوج نسبتا طولانی را پشت سر گذاشت ، اما در ادامه رکود چشمگیری داشت. زیرا از طرفی تماشاگران دیگر روی خوش به کمدی های سبک نشان نمی دادند و خواهان عمق و ظرافت بیشتر در فیلم های کمدی بودند ، و از طرف دیگر ، ستاره های بزرگی در عرصه کمدی مانند سابق ظهور پیدا نکردند. همه این عوامل موجب شد که رویکرد جدیدی در عرصه کمدی را شاهد باشیم ، اینکه فیلم های این ژانر ، بیش از آنکه خنده دار باشند ، تلخ و درد آور بودند. این نوع کمدی را اصطلاحا ((انواع کمدی |کمدی سیاه ))می نامند. در جناح مثبت ، باید به فیلم های خوش بینانه ((مل بروکس)) __( Mel Brooks )__ اشاره کرد و در جناح مقابل به فیلم های ظریف و حساس ((وودی آلن)) __( Woody Allen )__. __وودی آلن__ موفق به خلق یک نوع کمدی خاص خود شد که آمیزه ای بود از ((انواع کمدی |هجو)) ، ((انواع کمدی |فارس)) و شوخی های کلامی و بهره مند از اندیشه ای خاص که نظام اجتماعی و سیاسی را زیر سوال می برد. در ضمن باید اشاره ای هم کرد به کمدی های هجو گونه ((استنلی کوبریک)) ، به ویژه فیلم ((دکتر استرنج لاو)) __( 1964- Dr. Strangelove )__ که هجویه ای بود بر جنگ طلبی سردمداران آمریکا و برخی آثار ((مایک نیکولز)) __( Mike Nichols )__ به ویژه فیلم ((کچ 22)) __( Catch -22 )__ ، که آن هم هجویه ای بود بر جنگ و اهداف پنهان در پشت آن.
در انتها باید گفت ، اگر چه سینمای کمدی دوران اوج خود را پشت سر گذاشته ، اما کماکان فیلم های درخشانی در این حوزه ساخته می شوند و همچنان چهره های مطرحی را در این عرصه شاهد هستیم که نوع خاص کمدی خود را عرضه می کنند ، چهره هایی همچون ((استیو مارتین)) __( Steve Martin )__ و ((جیم کری)) __( Jim Carry )__.
| | ~~brown:@#22:سینمای کمدی ( Comedy)#@~~
تعریف ساده و بنیادی __کمدی__ در ((تئاتر)) و ((سینما)) این است که : کمدی اثری است که در بیننده شادی و نشاط ایجاد کند و به خوبی و خوشی به پایان برسد. اما غنای یک اثر کمدی به مفهومی بستگی دارد که به واسطه آن ، تماشاگر به خنده افتاده.
انواع مختلفی کمدی وجود دارد ، که هر یک به شیوه ای در بیننده شادی و خنده ایجاد می کنند ، برای مثال در کمدی های تلخ و سیاه ، خنده از رخ دادن یک ماجرای جدی ، ایجاد می شود و حتی گاه ، پایان تلخی هم دارد. اما عامل مشترک در همه انواع کمدی ، وجود رگه های مضحک در رفتار و عملکرد انسان هاست و نیز کوشش در جهت خنداندن تماشاگر ، به واسطه خطاها و ناکامی های آدم هایی کمی کند ذهن تر از خود آنان و یا باهوش تر از خود آنان. در حالت اول ، تماشاگر خود را برتر از قهرمان کمدی می پندارد و به این حس برتری دامن می زند و در حالت دوم که قهرمان از او برتر است ، جهان را از چشم او می بیند.
@#22:~~brown:تاریخچه ای بر سینمای کمدی~~#@
فیلم کمدی جزو اولین گونه های سینمایی بود که شکل گرفت و به خوبی تداوم پیدا کرد. در واقع فیلم سازان اولیه سینما ، بعد از آنکه در تجربه های اولیه شان ، فیلم های مستند و واقعی از زندگی مردم ارائه دادند ، در تجربه های بعدی به سراغ خنداندن مردم رفتند ، زیرا از طرفی نمایش های خنده دار در بین مردم بسیار پر طرفدار بود و ثانیا ، از آنجا که آنها به دنبال بازیگران تئاتر می رفتند تا در فیلم هایشان بازی کنند ، کمدین و شخصیت های خنده دار بین آنها بسیار بود. بسیاری از آنها از فیزیک مناسبی برخوردار نبودند ، برای مثال بسیار چاق بودند و یا بسیار کوتاه و یا ... . و همین ویژگی ها بود که آنها را به سمت اجرای نمایش های کمدی و بعدا فیلم های کمدی کشاند. درواقع این شخصیت ها ، کمدین های روی صحنه بودند و حال می خواستند کمدین های عرصه سینما باشند. به این ترتیب ، فیلم های کمدی اولیه ، بر اساس بازیگرانشان شکل می گرفتند و آنها بودند که به فیلم هایشان هویت می بخشیدند ، این روشی است که بسیاری از فیلم های کمدی بر اساس آن ساخته شده اند ، اینکه بازیگرانی تنها در کار کمدی هستند و نام مشخصی دارند که در تمام فیلم هایشان آن را حفظ می کنند و در واقع فیلم هایشان بیش از آنکه نام خود را داشته باشند ، بر اساس نام کمدینشان شناخته شده هستند.
~W:85% ~cs:3 {picture=MaxLinder1.jpg width=150 height=220 align=LEFT width=50 } بسیاری ((ماکس لندر)) __( Max Linder )__ فرانسوی را ، اولین کمدین بزرگ تاریخ سینما می دانند. __لندر__ کار خود را از ((کمپانی پاته)) __( Pathe )__ در __فرانسه __آغاز کرد ، که مهم ترین کمپانی فیلم سازی در فرانسه و یکی از مهم ترین ها در جهان تا پیش از جنگ جهانی اول بود. __ماکس لندر__ در این کمپانی بیش از چهارصد فیلم ساخت ، که نویسنده ، کارگردان و بازیگر همه آنها خودش بود. او در عمده این فیلم ها شخصیت ظریف مردی شیک پوش و خوش برخورد را که بسیار بد شانس است را ، بازی کرد و با همین نقش به شهرتی جهانی دست یافت. تاثیر لندر بر کمدی های ((مک سنت)) __( Mack Sennett )__ و ((چارلی چاپلین)) تردید ناپذیر است.
~W:85% ~cs:3 {picture=macks.jpg width=210 height=185 align=right width=50 } مهم ترین پایه گذار سینمای کمدی صامت در __آمریکا __، __مک سنت__ بود. __مک سنت__ که در بسیاری از فیلم هایی که ((دیوید وارک گریفیث |گریفیث)) برای ((پیشگامان سینمای آمریکا |کمپانی بیوگراف)) ساخته بود ، بازی کرده بود ، به دقت از __گریفیث__ فیلم سازی را آموخت. مک سنت بعد از مدتی کار برای کمپانی های مختلف ، سرانجام کمپانی خود را با همکاری چند تن دیگر ، به نام __کی استون فیلم ( Keystone Film Company )__ تاسیس کرد و در بین سال های __1913__ تا __1935__ ، هزاران فیلم کوتاه و بیش از صد فیلم بلند ساخت. مک سنت موفق شد یک گونه سینمایی برای خود خلق کند ، ((انواع کمدی |کمدی اسلپ استیک)). این گونه سینمایی از سیرک ، نمایش های کمدی ، پانتومیم ، فیلم های تعقیب و گریز کمدین فرانسوی ، یعنی __ماکس لندر __و ... مایه گرفته بود. مک سنت در این نوع کمدی ها ، جهانی پر هرج و مرج را خلق می کرد ، متشکل از پرتاب های خامه و شیرینی ، آویزان شدن از پرتگاه ها ، تقیب و گریز اتومبیل ها ، ضرب و شتم های پر سر و صدا و ... . فضایی که او خلق می کرد سرشار از تحرک بود و همه چیز در آن به شوخی گرفته می شد. این سبک کمدی با ظهور چهره های مطرح و نامداری چون __چارلی چاپلین__ ، ((باستر کیتن)) __( Buster Keaton )__ ، ((هری لنگدون)) __( Harry Langdon )__ و ((هرولد لوید)) __( Harold Lioyd )__ ، توسعه یافت. هر یک از این چهره ها شخصیتی خاص را از خود به نمایش گذاشتند و سینمای کمدی را بسیار ارتقاء دادند و به این ترتیب عصر طلایی کمدی شکل گرفت. به این جهان آکنده از بی نظمی و سردرگمی ، قهرمان زن کمدی هم افزوده شد و خط داستانی فیلم ها را به سوی فیلم های عاشقانه کمدی کشاند. __پانتومیم__ به یک جزء اصلی سینمای کمدی بدل گشت و هر یک از این هنرمندان که در بالا اشاره شد ، از مهارت های بدنیشان برای خلق فضای شاد و کمیک ، سود جستند.
~W:85% ~cs:3 {picture=marx2.png width=210 height=190 align=left width=50 } با ورود صدا به سینما ، سینمای کمدی دستخوش دگرگونی اساسی شد. کماکان شوخی تصویری وجود داشت ، اما شوخی های کلامی بعد تازه ای به سینمای کمدی بخشیده بود. برخی کمدین ها توانستند خود را با این تحول جدید وفق دهند و برخی نیز نتوانستند. در این میان ((لورل و هاردی)) __( Stan Laurel & Oliver Hardy )__ بسیار موفق بودند. اما شاید موفق ترین کمدین های این دوران ((برادران مارکس)) __(Marx Brothers )__ باشند. __برادران مارکس__ ، چهار کاراکتر بودند به نام های __هارپو __، __گرچو__ ، __زپو__ و __چیکو__ که فیلم های آنها علاوه بر برخورداری از صحنه های کمیک ناشی از هرج و مرج و بی نظمی ، سرشاز از دیالوگ های احمقانه و بی سر و ته و در عین حال بسیار طنز آمیز بود. از جمله فیلم های مطرح برادران مارکس می توان به ((سوپ اردک)) __( 1933- Duck Soup )__ و ((شبی در اپرا)) __( 1935- A Night at the Opera )__ اشاره کرد.
در دهه __1930__ نوع دیگری از کمدی نیز مطرح شد. این کمدی به آثار تئاتری شباهت داشت ، رئالیستی بود ، به مسائل روز اجتماعی می پرداخت ، ساختار نمایشی داشت و هوشمندانه بود. این کمدی ها به دیالوگ های طنز آمیز تکیه زیادی می کردند و از طرفی مورد علاقه تماشاگران هوشمندی بودند که به تازگی به سینما روی آورده بودند. از جمله این کمدی ها می توان به __درد سر در بهشت ( 1932- Trouble in Paradise )__ ، ساخته ((ارنست لوبیچ )) __( Ernst Lubitsch )__ ، __در یک شب اتفاق افتاد ( 1934- It Happened One Night )__ ، ساخته ((فرانک کاپرا)) ( Frank Capra ) و __بزرگ کردن بچه ( 1938- Bringing Up Baby )__ ، ساخته ((هاوارد هاکس)) __( Howard Hawsk )__ اشاره کرد.
در دهه __1940__ و به ویژه ، در سال های اوج جنگ جهانی دوم و سال های جنگ سرد ، دیگر جای زیادی برای کمدی و شوخ طبعی وجود نداشت. در اواخر دهه __1950__ و اوایل دهه __1960__ ، چند فیلم کمدی ساخته شدند ، ولی آشکارا نازل و بسیار سطحی بودند. در همین دوران ((بیلی وایلدر)) __( Billy Wilder ) __، فیلم ساز بزرگ و مطرح آمریکایی چند فیلم درخشان با مایه های کمیک ساخت که از میان آنها دو فیلم ، __بعضی ها داغش رو دوست دارند__ __( 1959- Some Like It Hot )__ و __آپارتمان ( 1960- Apartment )__ ، جزو بهترین فیلم های کمدی تاریخ سینما هستند. این دو فیلم __وایلدر__ ، بهره مند از نوع خاص طنزپردازی او بودند و اکنده از شوخی های کلامی درخشان.
~W:85% ~cs:3 {picture=Jerry1.jpg width=170 height=220 align=right width=50 } دهه پنجاه همچنین ، شاهد ظهور ((جری لوئیس)) __( Jerry Lewis )__ بود. فیلم های اولیه __جری لوئیس__ ، آثاری پر تحرک بودند و یادآور فیلم های قدیمی کمدی. اوج فعالیت __جری لوئیس__ در دهه شصت و هفتاد بود.
به این ترتیب سینمای کمدی که شروعی قدرتمند و دوران اوج نسبتا طولانی را پشت سر گذاشت ، اما در ادامه رکود چشمگیری داشت. زیرا از طرفی تماشاگران دیگر روی خوش به کمدی های سبک نشان نمی دادند و خواهان عمق و ظرافت بیشتر در فیلم های کمدی بودند ، و از طرف دیگر ، ستاره های بزرگی در عرصه کمدی مانند سابق ظهور پیدا نکردند. همه این عوامل موجب شد که رویکرد جدیدی در عرصه کمدی را شاهد باشیم ، اینکه فیلم های این ژانر ، بیش از آنکه خنده دار باشند ، تلخ و درد آور بودند. این نوع کمدی را اصطلاحا ((انواع کمدی |کمدی سیاه ))می نامند. در جناح مثبت ، باید به فیلم های خوش بینانه ((مل بروکس)) __( Mel Brooks )__ اشاره کرد و در جناح مقابل به فیلم های ظریف و حساس ((وودی آلن)) __( Woody Allen )__. __وودی آلن__ موفق به خلق یک نوع کمدی خاص خود شد که آمیزه ای بود از ((انواع کمدی |هجو)) ، ((انواع کمدی |فارس)) و شوخی های کلامی و بهره مند از اندیشه ای خاص که نظام اجتماعی و سیاسی را زیر سوال می برد. در ضمن باید اشاره ای هم کرد به کمدی های هجو گونه ((استنلی کوبریک)) ، به ویژه فیلم ((دکتر استرنج لاو)) __( 1964- Dr. Strangelove )__ که هجویه ای بود بر جنگ طلبی سردمداران آمریکا و برخی آثار ((مایک نیکولز)) __( Mike Nichols )__ به ویژه فیلم ((کچ 22)) __( Catch -22 )__ ، که آن هم هجویه ای بود بر جنگ و اهداف پنهان در پشت آن.
در انتها باید گفت ، اگر چه سینمای کمدی دوران اوج خود را پشت سر گذاشته ، اما کماکان فیلم های درخشانی در این حوزه ساخته می شوند و همچنان چهره های مطرحی را در این عرصه شاهد هستیم که نوع خاص کمدی خود را عرضه می کنند ، چهره هایی همچون ((استیو مارتین)) __( Steve Martin )__ و ((جیم کری)) __( Jim Carry )__.
|