کمال نهایی انسان
مقاصد دنبال شده از سوی انسان در فرآیند زندگی ،همسان و هم عرض نیستند .
برخی از این هدفها هدفهای مقدماتی آلی و زمینه ساز نیل به هدفهای میانه و واسط میان هدفهای مقدماتی و نهایی هستند. به عبارت دیگر این سه دسته هدف در طول یکدیگر قرار دارند.
مقصود از هدف و کمال نهایی انسان نقطهای است که کمال فراتر از آن برای انسان متصور نیست و همة تلاشها و اوج گرفتنها برای رسیدن به آن است قرآن مجید از این نقطة
اوج انسانی با واژگان فوز ( کامیابی )
فلاح ( رستگاری )
سعادت (خوشبختی) یاد کرده و میفرماید:
و من یطع الله و رسوله فقد فاز فوزاً عظیماً هر کس از خدا و رسولش فرمانبرداری کند حقیقتاً به کامیابی بزرگی دست یافته است
«
اولئک علی هدی من ربهم و اولئک هم المفلحون» آنان برخوردار از هدایتی از سوی پروردگارشان هستند و آنان رستگارانند
«
و اما الذین سعدوا ففی الجنه خالدین فیها » و اما کسانی که خوشبخت شده در بهشت جاودانه خواهند بود
قرآن نقطه مقابل مفاهیم یاد شده را
عدم رستگاری(
انه لا یفلح الظالمون) به راستی که ستمکاران رستگار نمیشوند
نومیدی و ناکامی «
وقد خاب من دیسها » و به تحقیق ناکام ماند آن کس که نفس خویش را به پلیدی پوشاند و شقاوت و بدبختی میداند
« فاما الذین شقوا ففی النار لهم فیها زفیر و شهیق»اما آنان که بدبخت شدند در دوزخ گرفتارند و برایشان ناله و زاری است با توجه به آن چه گذشت میتوان دریافت که استکمال و به فعالیت رسیدن هر یک از توانشهای انسان فقط به میزانی ارزشمند و کمال آفرین است که زمینة تحقق کمال جاودانه را فراهم سازد و مقدمة دستیابی به کمال نهایی باشد.
به عبارت دیگر، رشد و کمال بودن آنها مقدماتی است و با فقدان جنبه مقدماتی، ارزش و مطلوبیت انسانی خود را از دست می دهد.
کتاب: انسان شناسی
نویسنده: محمود رجبی
صفحه: 224