شرح بیماری
کلویید عبارت است از رشد زیاده از حد بافت فیبروژ‌ن (جوشگاهی) در روی پوست. این ضایعات ممکن است در هر نقطه‌ای از پوست ظاهر شوند، اما بیشتر روی پوست جناغ سینه، قسمت بالای کمر و شانه‌ها به وجود می‌آیند. آنها معمولاً از یک ناحیه صدمه دیده (مثلاً به دنبال
سوختگی یا آکنه شدید) سر بر می‌آورند، اما گاهی هم ممکن است از یک خراش بسیار کوچک منشاء بگیرند. کلویید در افرادی که پوست تیره دارند شایعتر است.
علایم شایع
- جوشگاه سفت و برآمده که مقداری به رنگ صورتی می‌زند.
- این جوشگاه ممکن است خارش یا درد داشته باشد و به لمس نیز حساس باشد.
- جوشگاه ممکن است همینطور به رشد خود ادامه داده و در طی زمان تبدیل به برآمدگی پنجه مانند شود.
علل
کلوییدها به علت نقص در روند التیام آسیب رخ می‌دهد به نحوی که
کلاژن بطور مداوم در ناحیه التیام ساخته می‌شود و این روند متوقف نمی‌شود. سابقه خانوادگی این اختلال و پوست تیره از عوامل تشدید کننده هستند. معمولا کلوئید در محلهای زخم عمل جراحی ،
آکنه ، آسیب ناشی از سوختگی ، محل سوراخ کردن گوش ، محل
واکسیناسیون ،
گزیدگی حشرات ، فولیکولیت ریش (التهاب پیاز مو در ناحیه ریش) و ... بروز می‌کند.
پیشگیری
- اجتناب از وارد آمدن آسیب به پوست
- پانسمان فشاری در بیماران پرخطری (از نظر بروز کلویید) که دچار سوختگی شده‌اند.
- درمورد بیمارانی که استعداد تشکیل کلویید دارند، باید حتی‌الامکان از جراحی غیر اورژانسی صرف نظر شود. اگر انجام عمل جراحی ضروری باشد، باید از اقدامات احتیاطی خاصی اتخاذ شوند.
درمان
هم اکنون تحقیقاتی در رابطه با داروهای تزریقی، خوراکی و موضعی مختلف و لیزرهای مختلف در حال انجام هستند. در بعضی از بیماران تزریق داخل ضایعه انجام می‌گیرد (ممکن‌است با درآوردن بافت زاید با جراحی، همراه باشد).
تزریق داروهای کورتونی مستقیماً به داخل کلویید باعث کوچک و مسطح شدن و ازبین رفتن ضایعه می‌شود. این تزریقات ممکن است هر 4-3 هفته تکرار شوند تا ضایعه به میزان مورد نظر مسطح و نرم شده و رفع گردد.
مباحث مرتبط با عنوان
