تاریخچه ی:
کاوش ماه
نگارش: 4
کاوش ماه
نگاه اجمالی
ماه این نزدیکترین همسایه فضایی ما ، تنها جسم آسمانی است ه انسان اولین بار به آن قدم گذاشت. پس انسان امکان سفر به مریخ و قمرهای سیاره غولپیکر مشتری نیز سفر کند. برای نخستین بار سفینه فضایی روسیه درسال 1959 میلادی (1338 شمسی) به طرف ماه پرواز کرد و عکسهای خیال انگیزی از طرف آن به زمین مخابره کرد. تا کنون تعداد زیادی سفینه فضایی بدون سرنشین از کنار ماه گذشته یا در مدارهایی دور آن گردیدهاند.
سفر به ماه
سفینه فضایی روسیه در سال 1959 وقتی به سوی ماه پرتاب شد. عکسهای زیادی از ماه به زمین ارسال کردند. هنگامی که نقشه ماه به وسیله این عکسها تهیه شد، دانشمندان مکانهای مناسب را برای فرودآمدن انسان انتخاب کردند. با سفینههای آمریکایی ، هشت نفر به ماه سفر کردهاند. این مسفرتها ، دانش ما را از ماه بسیار افزایش داده است. فضانوردان دستگاههای را در ماه کار گذاشتهاند که تا اواخر 1977 میلادی (1356 شمسی) اطلاعاتی در مورد پدیدههای ختلف آن به زمین میفرستادند. اثر پای فضانوردان ، میلیونها سال باقی خواهد ماند و مسافرت انسان را به ماه نشان خواهد داد. در طرف دیگر ماه ، دریاهای بزرگ وجود ندارد. آنجا ناحیهای بلند و پر از سنگ و صخره است که در اثر برخورد شهابسنگها متلاشی شدهاند. این بخش ماه ، از زمین قابل مشاهده نیست و فقط سفینههای در حال گردش به دور ماه میتوانند آن را مطالعه کنند.
ماموریت فضانوردان
موقعیت اصلی برنامه مسافرتهای فضایی سرنشیندار ، آوردن حدود نیم تن غبار به خاک ، سنگ و صخره ماه به زمین بود. مطالعه این مواد سالها ادامه خواهد یافت، این صخرهها تاریخ گذشته و مبدا و مواد سازنده ماه را بازگو میکنند. در هر ماموریت فرود به سطح ماه ، سه فضانورد لازم است. هنگامی که سفینه به مجاورت ماه میرسد، دو قسمت میشود. دو فضانورد ، یک مدول مهنورد را به سطح ماه هدایت میکنند و فضانورد سوم ، از مدول فرماندهی در حال گردش به دور ماه ، مراقبت میکند.
تجهیزات لازم برای کاوش
مدول مهنورد همه چیزهای لازم برای مطالعه را به همراه دارد: اکسیژن ، غذا ، تجهیزات دیگر و حتی یک خودرو ماهپیما برای گردش در سطح ماه . بعد از پایان کاوشها ، مدول مهنورد ، ماه را ترکی میکند و به مدول فرماندهی میپیوندد. سپس همه فضانوردان ، با مدول فرماندهی به زمین باز میگردند و مهنورد به سطح ماه سقوط میکند. پژوهشگران روسی برای کاوش ماه به فرستادن دستگاهها و سفینههای خودکار اهمیت میدهند. سفینههای مه نورد لونا خود که به صورت ماشین چرخدار ساخته شده بود. چندین هفته در ماه به گردش پرداخت.
جو ماه
تا بهحال هیچگونه جوی در ماه تشخیص داده نشده است. در واقع حرم ماه آنقدر کم است که نمیتواند حرارات داخلی زیادی را تحمل کند. گرچه نمونههای کمیابی از گازهای خروجی (شبیه بخارات آتشفشانی) مشاهده شدهاند، از گدازههایی که از حاریا جریان پیدا میکنند هیچ جوی تولید نمیشود و در طی همین زمان به علت گرانش سطحی کم و دمای زیاد ماه فرار میکنند. هر رد پایی از گازهاییکه ممکن است از سطح بیرون بیایند بسیار موثر هستند. حتی گازهای حاصل از سوخت پایگاههای آپولو برای مدت زیاد دوام نیاورد.