کافور دارویی است خوشبو و سفیدرنگ که از بعضی گیاهان، بخصوص درختی معروف به درخت کافور به دست می آید. درخت کافور در جنگل‌های نواحی شرقی آسیا و مناطق کوهستانی شرقی هند و چین و ژاپن می روید و بلندیش تا 50 متر و قطر آن تا 2 متر می‌رسد. گل‌هایش سفید و کوچک و برگهایش بیضی و سبز و دارای بوی مخصوصی است.
کافور گاهی به صورت متبلور در شکاف درخت پیدا می‌شود. این بلورها را قطعه قطعه می‌کنند و در آب می‌ریزند، در دستگاه‌های مخصوص تقطیر می کنند و به این ترتیب، کافور به دست می‌آوردند.
کافور ماده ای است به رنگ سفید صدفی و دارای بوی قوی و اثر ضدعفوفی، و در پزشکی برای تقویت قلب و پایین آوردن حرارت بدن و کاهش شهوت به صورت پودر و حبّ یا محلول‌های روغنی به کار می‌رود.


منابع:
فرهنگ فارسی عمید،‌ ص 459

کافور دارویی است خوشبو و سفیدرنگ که از بعضی گیاهان، بخصوص درختی معروف به درخت کافور بدست می آید.
درخت کافور در جنگلهای نواحی شرقی آسیا و مناطق کوهستانی شرقی هند و در چین و ژاپن می روید و بلندیش تا 50 متر و قطر آن تا 2 متر می رسد. گل هایش سفید و کوچک و برگهایش بیضی و سبز و دارای بوی مخصوص است.

گاهی کافور به صورت متبلور در شکاف درخت پیدا می شود، درختان کهن را قطعه قطعه می کنند و در آب می ریزند و در دستگاههای مخصوص تقطیر می کنند و کافور بدست می آوردند.
کافور ماده ای است سفید صدفی و دارای بوی قوی و نافذ و اثر ضدعفوفی، در طب جهت تقویت قلب و پایین آوردن حرارت بدن و کاهش شهوت به صورت پودر وکاشه* و حبّ یا محلولهای روغنی بکار می رود.

• وکاشه یعنی پوشه کوچک از ماده ای قابل هضم به اندازه ای که از حلق فرو برود. در آن بعضی داروهای خوردنی بدمزه را می ریزند و به بیمار می دهند که بخورد (مانند کپسول ).

منابع:
فرهنگ فارسی عمید،‌ ص 459