حسن صیقل می گوید: امام صادق علیه السلام به من فرمود:«می خواهی جامه‌ی خونین امام علی علیه السلام را که در آن، ضربت شمشیر خورد به تو نشان دهم؟»
گفتم:«آری.»
امام دستور داد لباس را از صندوقچه‌ای بیاورند.
حضرت صادق علیه السلام به من فرمود:« این جامه‌ی کرباس علی است، که در آن ضربت خورده و این هم نشان خون اوست.»
جامه حضرت علی از کرباس بود و از محل یقه تا پایین شکافته شده بود. سه وجب پهنا و دوازده وجب درازای جامه بود.
حضرت علی علیه السلام می فرماید:« به خدا سوگند، جامه پشمین خود را آن قدر پینه کرده ام که از پینه‌دوز شرم کردم.»
کسی به من گفت:« آن را دور نمی‌افکنی؟»
گفتم: از من دور شو که « مردم، بامدادان، شبروان را می‌ستایند.»
روزی کسی از امام علی پرسید چرا جامه‌ای کهنه و پینه‌بسته به تن دارد.
امام فرمود:« زیرا این جامه، دل را خاشع و نفس را خوار می‌کند، و مومنان به من اقتدا می‌کنند.»
منابع: بحارالانوار، ج 41، ص 159، حدیث 54 ------ فروغ کافی
مراجعه شود به:
جاذبه اخلاقی امیرالمومنین
