روزی
متوکل از ابن جهم پرسید:«در میان مردم چه کسی بهتر از همه شعر میگوید؟»
ابن جهم نام برخی از شاعران عصر جاهلیت و اسلام را برد. آنگاه متوکل از امام هادی علیه السلام همین سئوال را کرد. امام هادی علیه السلام در پاسخ فرمود:« بهترین شاعر
حمانی است که این اشعار از اوست:
« گروهی از قریش نسبت به ما فخرفروشی کردند. چون نزاع و مشاجره لفظی میان ما واقع گردید، ندایی از صومعه ها به نفع ما و علیه آن گروه فخرطلب قضاوت کرد. تو ما را ساکن میبینی در حالی که با صدای بلند در هر مسجد گواهانی به فضل و برتری ما شهادت میدهند، همانا
رسول الله - احمد - جدّ ماست و ما فرزندان او هستیم مانند ستارگان درخشان)
متوکل از امام هادی علیه السلام پرسید:« ندای صومعهها چیست؟»
امام فرمود:«اشهد ان لااله الاالله و اشهد ان محمد رسول الله» (گواهی میدهم که خدایی جز الله نیست و گواهی میدهم که محمد فرستاده خداست)
سپس از متوکل پرسید:« رسول الله جد من است یا جد تو؟»
متوکل گفت:« او جد تو است و ما تو را از او جدا نمیبینیم.»
منابع: بحار الانوار، ج 50، ص 190، ح 2.
مراجعه شود به:
حاکمان معاصر امام هادی علیه السلام